Лучшие книги Шандора Мараи

Роман венгерского писателя Шандора Мараи (1900–1989) «Свечи сгорают дотла» был впервые опубликован в 1942 году, но принес мировую славу своему автору лишь посмертно, в 1999 году, когда на Франкфуртской ярмарке были представлены его английский и немецкий переводы. Небольшой, но насыщенный эмоциями роман представляет собой по сути монолог: его произносит или прокручивает в голове главный герой, пожилой аристократ, пригласивший на ужин в замок давнего друга, с которым не виделся несколько десятилетий. История дружбы, любви, верности и предательства конкретных людей у Мараи — это еще и трагическая картина распада прежнего…

Антология.
Что значит быть венгром и европейцем одновременно? Что такое национальный характер? Возможно ли взаимопонимание между Западом и Востоком? В чем корни тоталитарных систем и что общего у фашизма и коммунизма? Кто повинен в расколе Европы? Что кончилось в 1989 году и что началось? Что есть национальная идея и можно ли ее сформулировать? Многие вопросы, которые ставятся на страницах этой книги, могут показаться российским читателям знакомыми. Тем более интересны и поучительны размышления и выводы авторов, представляющих цвет венгерской культуры и общественной мысли XX века.

Roman prikazuje odločilni trenutek v Esterinem življenju, ko se nenadoma povežeta sedanjost in preteklost. Po dvajsetih letih se v njeno življenje nepričakovano vrne Lajos, s katerim jo je nekdaj povezovala strastna ljubezen – vse dokler se ni poročil z njeno mlajšo in lepšo sestro Vilmo. Od takrat je Estera živela skromno, a mirno življenje, ki ga zdaj ponovno razburka Lajosev prihod.
Poleg vprašanja, zakaj je sploh prišel, Estero muči tudi vprašanje, ali se je v tem času kaj spremenil. Njegov značaj, ki ga spoznavamo ob njenem spominjanju dogodkov iz preteklosti, je namreč zelo poseben. S svojo žarečo osebnostjo je lahko Lajos očaral vse v svoji bližini, vendar ga je vedno slej ko prej premagala njegova nagnjenost k laganju in goljufanju. Ozračje v romanu ostaja do konca napeto, nazadnje pa se pokaže tako, kakšen je Lajos, kot tudi to, kakšna je po svoji naravi Estera.
Esterina zapuščina (1939) je pripoved o neminljivi in hkrati neuresničljivi ljubezni, o popolni predaji ženske razvpitemu lažnivcu in grabežljivcu, vedno aktualna zgodba o ljubezni in prevari, v kateri vsak junak odigra vlogo, skladno s svojim značajem.
Roman je preveden že v številne jezike, po njem je bil leta 2008 na Madžarskem posnet tudi uspešen film.

Księga ziół ukazała się po raz pierwszy w Budapeszcie w roku 1943 i jest obok Żaru (1942) najpopularniejszą na Węgrzech książką Sándora Máraiego. W ustępie otwierającym ten wielkiej urody i mądrości zbiorek przemyśleń, refleksji, wskazówek, prawd elementarnych, ale też paradoksów autor napisał: „...ta książka będzie taka, jak dawne zielniki, które prostymi przykładami pragnęły odpowiedzieć na pytanie, co trzeba robić, gdy kogoś boli serce albo gdy Bóg go opuścił”. I jak w starych herbariach, gdzie banalny listek sąsiaduje często z efektownym kwiatem, pełnym egzotycznego piękna, tak tutaj znajdujemy obok myśli prostych, czasem nawet błahych – rozważania i sądy, których nie powstydziłby się najgłębszy filozoficzny umysł, i sformułowania godne najbardziej wyrobionych piór.

"Wyznania patrycjusza" składają się z dwóch części – pierwsza stanowi opis dzieciństwa, a zarazem obraz Węgier początku XX wieku; druga jest relacją z okresu emigracji młodego człowieka (a wkrótce młodego małżeństwa) i jednocześnie portretem Europy Zachodniej w latach dwudziestych minionego stulecia. Jak pisze Teresa Worowska w posłowiu do tłumaczonej przez siebie książki: „pierwsza część opowiada o próbie wyrwania się z pewnego świata, druga – o daremności tej próby, o niemożliwości wyrwania się.”

Wybitna powieść Sándora Máraiego, powstała w latach 40-tych. Ten utwór autor cenił w swojej twórczości najwyżej. Dramatyczna opowieść o spotkaniu po latach dwóch przyjaciół, Polaka i Węgra, którzy odkrywają bolesną tajemnicę, dotyczącą zdrady nieżyjącej już żony jednego z nich. Na podstawie książki powstał na Węgrzech film ze znakomitymi kreacjami aktorskimi.

A rediscovered masterwork from the famed Hungarian novelist Sándor Márai, Portraits of a Marriage is in fact a startling exploration of a triangle of entanglement.

A wealthy couple in bourgeois society, Peter and Ilonka appear to enjoy a fine union. Their home is tastefully decorated; their clothes are well tailored; they move in important circles. And yet, to hypersensitive Ilonka, her choice in décor is never good enough, and her looks are never fair enough to fully win the love of her husband, who has carried with him a secret that has long tormented him: Peter is in love with Judit, a peasant and servant in his childhood home. For Judit, however, even Peter’s affection cannot transcend that which she loves most—the prospect of her own freedom and a future without the constraints of the society that has ensnared all three in a vortex of love and loss.

Set against the backdrop of Hungary between the wars, Portraits of a Marriage offers further “posthumous evidence of [Márai’s] neglected brilliance” (Chicago Tribune) and his exquisite, acutely observed evocations of sacrifice and longing.

Es ist die Nacht vor der Scheidung, in der der angesehene Budapester Arzt Imre Greiner seinen Freund aus Jugendzeiten, den Richter Kömüves, um ein dringendes Gespräch bittet. Nur von ihm glaubt er Antwort auf eine entscheidende Frage zu erhalten. Obsession und existentielle Einsamkeit, emotionale Nähe und der Zerfall einer Lebensordnung – unter der Vorahnung des Zweiten Weltkriegs verbinden sich die Schicksale dreier Menschen auf tragische Weise.

En 1939, un pianiste hongrois est hospitalisé à Florence, victime d'un mal mystérieux. Pendant trois mois, en proie à de grandes souffrances, il repense à la relation passionnelle qu'il entretient avec une femme mariée, tandis qu’au dehors la guerre se déchaîne. Réflexion subtile sur l'impuissance de l'artiste, l'amour instrument de vie et de mort, mais aussi sur le don de soi et la générosité qui sauve, La Sœur, écrit juste après Les Braises au lendemain de la Seconde Guerre mondiale, est le dernier livre publié par Márai en Hongrie avant son exil. Toute la réussite du texte consiste dans ce combat d'un homme d'abord arrogant et sûr de lui, qui découvre dans la douleur les moyens de se comprendre, de se transformer, et de se guérir.

Escrita en 1946 a continuación de El último encuentro, esta novela es otro claro exponente de la especial sensibilidad y talento del gran autor húngaro para abordar las preocupaciones principales del ser humano, aquellas que trascienden los momentos históricos y las fronteras geográficas. La pasión, el dolor, la enfermedad, el éxtasis del arte y el misterio de la juerte son algunos de estos temas intemporales que Sándor Márai trata magistralmente en estas páginas, la última obra que publicó en su país antes de exiliarse.

En la cumbre de su carrera como pianista, Z. se dirige en tren a Florencia invitado por el gobierno italiano para dar un concierto. Poco antes de cruzar la frontera, se siente indispuesto y, tras su actuación, debe ser ingresado en un hospìtal florentino aquejado de una rara enfermedad vírica. Allí,. mientras se debate entre la vida y la muerte, tendrá lugar un diálogo intenso y decisivo con el médico que lo atiende, una indagación sin concesiones sobre el precario equilibrio entre el poder curativo de la ciencia y el espíritu de lucha del paciente. Una noche, presa del delirio causado por la morfina, Z. escucha una voz femenina que le susurra: "no quiero que mueras". las palabras actúan como un revulsivo que lo llevará a replantearse aspectos fundamentales de su vida.Pocas veces una novela ha tratado contanta elegancia y lucidez la profunda relación entre médico y enfermo. Ante el ineludible encuentro con el dolor y la enfermedad, a Z. sólo le queda bucear en los límites de su ser y de sus fantasmas personales.

Another rediscovered masterpiece from the Hungarian novelist whose Embers became an international bestseller—a sensuous, suspenseful, aphoristic novel about the world’s most notorious seducer and the encounter that changes him forever. In 1756 Giacomo Casanova escapes from a Venetian prison and resurfaces in the Italian village of Bolzano. Here he receives an unwelcome visitor: the aging but still fearsome Duke of Parma, who years before had defeated Casanova in a duel over a ravishing girl named Francesca and spared his life on condition that he never see her again. Now the duke has taken Francesca as his wife—and intercepted a love letter from her to his old rival. Rather than kill Casanova on the spot, he makes him a startling offer, one that is logical, perverse, and irresistible. Turning an historical episode into a dazzling fictional exploration of the clasp of desire and death, Casanova in Bolzano is further proof that Sándor Márai is one of the most distinctive voices of the twentieth century.