Анатолий Козлов — об авторе

Предложить изменения

Здаецца, на маёй памяці гэта першая містычная аповесць, дзеянне якой адбываецца ў сучасным Менску. Так, былі асобныя навелы з цудоўнага "Дамавікамерона" Адама Глёбуса, але ў дадзеным выпадку гарадская тапаграфія мае асаблівае значэнне. Вакзал - гэта фактычна асобны герой аповесці, жывы арганізм, на якім у вялікай колькасці паразітуюць бамжы, галоўныя героі, Вілен і Нінка. Менавіта на вакзале Вілен і сустракае Максіма, які размаўляе загадкамі і, як далей высвятляецца, з'яўляецца паслугачом князя Цемры і арганізатарам секты сатаністаў-гуронаўцаў. Здаецца, аповесць напісана напачатку ХХІ стагоддзя, тэма ў той час была гучная і модная (ну як жа, новае тысячагоддзе, новая эпоха!), але сёння выглядае нейкім анахранізмам. Насамрэч, некаторыя дэталі досыць цікавыя і атмасферныя - таемнае…

Сейчас начну развешивать ярлыки:)

В содержании указано, что первые две вещи – романы, но для романов они слишком кроткие. Но как написано, так и будем считать.

Романы:

- Юргон — темное городское мистическое фэнтези про мужика, у которого не стоит. Прокляли его так замысловато. Да и поделом.

- Мінск і воран, Парыж і здань — темное фэнтези, местами городское, про месть. На мой взгляд, бессмысленную. Действие происходит в двух временных пластах: где-то на уровне ВКЛ и в наши дни. Ну и мистика сюда же.

Повести:

- Я і Прарок-Уродка — сюрреалистичная мистическая темная фэнтези-повесть про похищение тел, проклятье и взаимоотношения полов. Лучшая вещь из сборника, просто шикарная. Чем-то напомнило Ролана Топора и его «Жильца».

- Раздарожаны саракоўнік — внезапно вполне себе реалистичная повесть про —…