Книги

„Słyszaki” – mówią czasem głusi o słyszących.

Czy ludzi można opuścić językowo? Nie dać im prawa do języka? Albo za wszelką cenę nakłaniać do nauczenia się innego języka, którym posługuje się większość, chociaż dla wielu z nich to zadanie niewykonalne?

Jedno z pierwszych pytań, które zadają słyszący: głusi nie słyszą, ale przecież chyba mogą nauczyć się czytać? Gdy dowiadują się, że nie – nie wszyscy głusi w Polsce potrafią czytać ze zrozumieniem po polsku – słyszący dziwią się jeszcze bardziej: przecież to Polacy, kończą polskie szkoły, żyją w kraju, w którym wiadomości, pisma urzędowe, diagnozy i wyroki są po polsku. Jak to możliwe, że nie znają języka ojczystego?

– Jesteśmy niepełnosprawni tylko między wami, słyszącymi – mówi jeden z bohaterów Głuszy. – Gdy jesteśmy sami ze sobą, głusi z głuchymi, możemy używać naszego języka i nie czujemy się inni.

Dotąd o głuchych wypowiadali się głównie ci, którzy słyszą. Teraz głusi chcą opowiedzieć o sobie sami.

Wychowawca z internatu dla głuchych dzieci bił je i znęcał się nad nimi psychicznie. Głucha kobieta miga, że wychowankowie nie mogli o tym nikomu powiedzieć, bo większość z nich nie potrafiła mówić, a ich matki nie nauczyły się języka migowego.

Głucha kobieta w ciąży trafiła do szpital, ale nikt nie wezwał tłumacza. Jej syn, uczeń podstawówki, który umiał migać, musiał przekazać matce, że noworodka nie udało się uratować.

W czasie pandemii głucha matka zobaczyła, że nauczycielka ze szkoły dla głuchych mówi do jej syna podczas lekcji online. „Dlaczego ona to robi? – zastanawiała się. – Przecież on nic nie słyszy”.

„Jeszcze Porsy nie zdęła,/ lea my żeczamy,/ Co tam obca przemoc wziąła,/ Szablą odbierzemy. Marsz, marsz, Dąbrows,/ Z ziemi fłoskie do Borsy./ Zam twog przewodem/ Złoczym się z narodem” – czyta na głos głuchy Daniel Kotowski.

– Tego oczekuje ode mnie Rzeczpospolita Polska – miga. – Artykuł dwudziesty siódmy Konstytucji RP mówi, że „W Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski”. A więc ja, obywatel głuchy od urodzenia, powinienem mówić. Nawet jeśli nie potrafię, choć przez kilkanaście lat próbowałem się nauczyć. Nawet jeśli nie słyszę swojego głosu. Mam konstytucyjny obowiązek mówić po polsku.

Anna Goc, dziennikarka „Tygodnika Powszechnego” i laureatka Stypendium im. Ryszarda Kapuścińskiego, w swojej książce oddaje głos głuchym.

„Słyszaki” – mówią czasem głusi o słyszących.

Czy ludzi można opuścić językowo? Nie dać im prawa do języka? Albo za wszelką cenę nakłaniać do nauczenia się innego języka,…

Od maja 1947 do sierpnia 1948 roku Lejb Majzels, pracownik Centralnego Komitetu Żydów w Polsce, wyjeżdża w teren dwadzieścia osiem razy w poszukiwaniu pięćdziesięciorga dwojga dzieci, które przeżyły Zagładę i pozostają pod opieką Polaków. Każdy wyjazd skrupulatnie odnotowuje: o której wyjechał, o której dotarł, czy znalazł dziecko i za ile naród żydowski może je wykupić. Bo życie każdego żydowskiego dziecka ma cenę.

Siedemdziesiąt lat później Anna Bikont powtarza próbę ich odnalezienia. Podąża śladem zapisków pozostawionych w dwóch zeszytach – "Sprawozdaniach z podróży służbowych L. Majzelsa w sprawie poszukiwania dzieci znajdujących się w rękach Polaków". Z niezwykłą dociekliwością szuka choćby najdrobniejszych informacji, które mogłyby doprowadzić do spotkania po latach. Dokonuje niemożliwego, jednocześnie stając przed kolejnym potężnym wyzwaniem – jak skłonić do wspomnień ludzi, którzy uciekli od przeszłości, niekiedy na koniec świata.

Cena to reporterskie śledztwo rzucające nowe światło na losy dzieci po Zagładzie. Prowadzone z przenikliwością znakomicie oddaje niepokojącą atmosferę powojnia i burzy pozornie oczywistą ocenę wyborów życiowych ocalałych.

Od maja 1947 do sierpnia 1948 roku Lejb Majzels, pracownik Centralnego Komitetu Żydów w Polsce, wyjeżdża w teren dwadzieścia osiem razy w poszukiwaniu pięćdziesięciorga dwojga…

From Christina Lamb, the coauthor of the bestselling I Am Malala and an award-winning journalist—an essential, groundbreaking examination of how women experience war.

In Our Bodies, Their Battlefields, longtime intrepid war correspondent Christina Lamb makes us witness to the lives of women in wartime. An award-winning war correspondent for twenty-five years (she’s never had a female editor) Lamb reports two wars—the “bang-bang” war and the story of how the people behind the lines live and survive. At the same time, since men usually act as the fighters, women are rarely interviewed about their experience of wartime, other than as grieving widows and mothers, though their experience is markedly different from that of the men involved in battle.

Lamb chronicles extraordinary tragedy and challenges in the lives of women in wartime. And none is more devastating than the increase of the use of rape as a weapon of war. Visiting warzones including the Congo, Rwanda, Nigeria, Bosnia, and Iraq, and spending time with the Rohingya fleeing Myanmar, she records the harrowing stories of survivors, from Yazidi girls kept as sex slaves by ISIS fighters and the beekeeper risking his life to rescue them; to the thousands of schoolgirls abducted across northern Nigeria by Boko Haram, to the Congolese gynecologist who stitches up more rape victims than anyone on earth. Told as a journey, and structured by country, Our Bodies, Their Battlefields gives these women voice.

We have made significant progress in international women’s rights, but across the world women are victimized by wartime atrocities that are rarely recorded, much less punished. The first ever prosecution for war rape was in 1997 and there have been remarkably few convictions since, as if rape doesn’t matter in the reckoning of war, only killing. Some courageous women in countries around the world are taking things in their own hands, hunting down the war criminals themselves, trying to trap them through Facebook.

In this profoundly important book, Christina Lamb shines a light on some of the darkest parts of the human experience—so that we might find a new way forward. Our Bodies, Their Battlefields is as inspiring and empowering is as it is urgent, a clarion call for necessary change.

From Christina Lamb, the coauthor of the bestselling I Am Malala and an award-winning journalist—an essential, groundbreaking examination of how women experience war.

In Our…

Dwa słowa są w tej pracy zakazane: powołanie i bohaterstwo.

Jakub Sieczko, lekarz, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii, przez sześć lat pracował w stołecznym pogotowiu ratunkowym. To osiem tysięcy godzin na dyżurach, tysiące twarzy, setki tragedii – raczej nie tych z pierwszych stron gazet. Kilka spektakularnych sukcesów i żadnego cudu, bo siły nadprzyrodzone mają na warszawskim Grochowie wolne. Ludzie jeżdżący karetką i nazywani czasem bogami – wcale nimi nie są. Próbują przetrwać w pogotowiu, nie popaść w obojętność lub samodestrukcję. Nie każdemu się to udaje.

Obcują z miastem bez filtra i pudru – z Warszawą śmierci, klubów ekskluzywnych i podrzędnych, brudu, głupich porachunków, złamanych serc i przede wszystkim niewidowiskowego, cichego cierpienia. Robią w nieszczęściu, które przytrafia się starym i młodym, bogatym i biednym, sławnym i anonimowym. Wszyscy są równi. I pogo też nie wybiera – jeździ do każdego.

Trzech ubranych na pomarańczowo trzydziestolatków musi patrzeć na rozpadające się cudze życia, choć często woleliby odwrócić wzrok. Taka praca, że patrzeć trzeba. Niekiedy udają przed sobą, że wcale nie chce im się płakać.

Lekarzowi czasem „bandaż się rozwija”, a czasem ma overbooking nieszczęść. Jednak gdy trzylatek nie zostaje półsierotą, nieszczęście staje się szczęściem. I to jest piękna chwila – zdradliwa, ale najpiękniejsza.

Dwa słowa są w tej pracy zakazane: powołanie i bohaterstwo.

Jakub Sieczko, lekarz, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii, przez sześć lat pracował w stołecznym…

Zimą samolot z południa dolatuje tu raz w tygodniu lub rzadziej. Latem tylko dwa statki dowożą zaopatrzenie na resztę roku. Kilkuset mieszkańców północnej Grenlandii żyje według zasad ustalonych przez naturę i przodków – wielkich łowców polujących na morsy i niedźwiedzie.

Ilona Wiśniewska spędziła trzy miesiące w Qaanaaq i Siorapaluk, najbardziej na północ wysuniętych osadach Grenlandii. Nawiązanie relacji z Inughuitami, zwanych też polarnymi Inuitami, wymagało wyczucia i czasu. Usłyszała: "Nie spiesz się. Ugotuj coś. My też chcemy wiedzieć, kim jesteś".

Zaprosili ją do swojego życia. Uczestniczyła w polowaniach, była zapraszana do domów, przysłuchiwała się rozmowom, w których przeplatały się codzienność, katastrofa klimatyczna, historia i skomplikowane relacje z resztą świata. Tak powstał Migot, niezwykły inuicki wielogłos, który w ciemnościach nocy polarnej wybrzmiewa szczególnie przejmująco.

Zimą samolot z południa dolatuje tu raz w tygodniu lub rzadziej. Latem tylko dwa statki dowożą zaopatrzenie na resztę roku. Kilkuset mieszkańców północnej Grenlandii żyje według…

Nie było w ostatnich latach głośniejszej historii.

Mariusz, nazwany przez media "polskim Fritzlem", przez dwa lata więził żonę w piwnicy. Gdy sprawa wyszła na jaw, okazało się, że prokuratura maltretowanej kobiecie – oraz jej córce – trzykrotnie nie uwierzyła.

Katarzyna Włodkowska, autorka głośnego reportażu prasowego Dom zły, kilka lat pracowała nad książką, w której stara się odpowiedzieć na kluczowe pytanie – czy rodzina i sąsiedzi wiedzieli? Na oczach wszystkich to świetnie udokumentowany reportaż, oparty na dowodach, relacjach, rozmowach z prokuratorami, policjantami, psychologami i osobami z najbliższego otoczenia sprawcy. To opowieść o tym, jak się rodzi zło, próba dotarcia do źródeł znieczulicy instytucji zobowiązanych do reagowania i portret lokalnej społeczności. Włodkowska pokazuje też, jak trauma wpływa na życie i podejmuje się rekonstrukcji przełomowych momentów śledztwa wszczętego po publikacji jej reportażu. Śledztwa, w którym najważniejsza okazała się psychologia zapachu i pamięci.

Koszmar, który spotkał Ewę, główną bohaterkę książki, mógł wydarzyć się wszędzie. Autorka Na oczach wszystkich opisuje, jak wiele okoliczności musiało się zbiec, żeby wydarzył się właśnie w tym konkretnym miejscu, na Kaszubach.

Nie było w ostatnich latach głośniejszej historii.

Mariusz, nazwany przez media "polskim Fritzlem", przez dwa lata więził żonę w piwnicy. Gdy sprawa wyszła na jaw, okazało się,…

To może być dom z dwuskrzydłowymi drzwiami. Stoi na uboczu, kawałek na wschód od Pereł. W pokoju z drewnianą podłogą czerwonoarmiści trzymali konie. Z sypialni rodziców widać sad. Na prawo od wejścia był gabinet taty. A obok niego, tam, gdzie jest posadzka z betonu, jedli jeńcy. Może nie być w tym domu nic ważniejszego niż rozpadająca się szafa z koszulami ojca na wieszakach.

To może być również ceglany czworak, dom wcale nie z wyboru, ale z przymusu, za który po wojnie otrzymało się odszkodowanie – i lalkę po córce bauera.

To może być most w nie swoim kraju. Rzeka, której brzegi spinał, wciąż płynie, chociaż on istnieje już tylko na mapach – i niemieckich, i polskich.

To może być jezioro, które zamieszkiwały kormorany, po nich gawrony, potem krzyczące mewy, a wreszcie − łabędzie nieme. I to właśnie tych ptaków mogło później być żal najbardziej, gdy przyszło uciekać przed nacierającym frontem.

Zamalowane okna to książka o tym, że miejsce człowieka nie zawsze jest tam, gdzie się urodził i gdzie mieszka. Trudno wytłumaczyć, dlaczego go tu ciągnie, dlaczego chce to miejsce ocalić albo dlaczego tęskni za nim przez całe życie. W tych opowieściach z terenu dzisiejszych Mazur mieszają się losy: polskie, niemieckie, ukraińskie, ale nie ma w nich wielkiej polityki. Są ludzie obciążeni niedopowiedzianą przeszłością.

To może być dom z dwuskrzydłowymi drzwiami. Stoi na uboczu, kawałek na wschód od Pereł. W pokoju z drewnianą podłogą czerwonoarmiści trzymali konie. Z sypialni rodziców widać sad.…

That man should have dominion “over all the earth, and over every creeping thing that creepeth upon the earth” is a prophecy that has hardened into fact. So pervasive are human impacts on the planet that it’s said we live in a new geological epoch: the Anthropocene.

In Under a White Sky, Elizabeth Kolbert takes a hard look at the new world we are creating. Along the way, she meets biologists who are trying to preserve the world’s rarest fish, which lives in a single tiny pool in the middle of the Mojave; engineers who are turning carbon emissions to stone in Iceland; Australian researchers who are trying to develop a “super coral” that can survive on a hotter globe; and physicists who are contemplating shooting tiny diamonds into the stratosphere to cool the earth.

One way to look at human civilization, says Kolbert, is as a ten-thousand-year exercise in defying nature. In The Sixth Extinction, she explored the ways in which our capacity for destruction has reshaped the natural world. Now she examines how the very sorts of interventions that have imperiled our planet are increasingly seen as the only hope for its salvation. By turns inspiring, terrifying, and darkly comic, Under a White Sky is an utterly original examination of the challenges we face.

That man should have dominion “over all the earth, and over every creeping thing that creepeth upon the earth” is a prophecy that has hardened into fact. So pervasive are human…

A NYTBR Editor’s Choice

“This is a book of radical empathy, crossing many borders – not just borders that separate nations, but also borders of form, borders of meaning, and borders of possibility. It is powerful and humane and deserves to find a wide, wandering readership.” — Mohsin Hamid, author of Exit West

In this extraordinary book, an acclaimed young war reporter chronicles a dangerous journey on the smuggler’s road to Europe, accompanying his friend, an Afghan refugee, in search of a better future.

In 2016, a young Afghan driver and translator named Omar makes the heart-wrenching choice to flee his war-torn country, saying goodbye to Laila, the love of his life, without knowing when they might be reunited again. He is one of millions of refugees who leave their homes that year.

Matthieu Aikins, a journalist living in Kabul, decides to follow his friend. In order to do so, he must leave his own passport and identity behind to go underground on the refugee trail with Omar. Their odyssey across land and sea from Afghanistan to Europe brings them face to face with the people at heart of the migration crisis: smugglers, cops, activists, and the men, women and children fleeing war in search of a better life. As setbacks and dangers mount for the two friends, Matthieu is also drawn into the escape plans of Omar’s entire family, including Maryam, the matriarch who has fought ferociously for her children’s survival.

Harrowing yet hopeful, this exceptional work brings into sharp focus one of the most contentious issues of our times. The Naked Don’t Fear the Water is a tale of love and friendship across borders, and an inquiry into our shared journey in a divided world.

A NYTBR Editor’s Choice

“This is a book of radical empathy, crossing many borders – not just borders that separate nations, but also borders of form, borders of meaning, and…

W XVI wieku położona w boliwijskich Andach kopalnia srebra Cerro Rico de Potosí finansowała w dużej mierze Imperium Hiszpańskie. Powstałe wokół niej miasto rozrosło się do rozmiarów większych niż ówczesny Londyn, a zamieszkujący je koloniści, wyzyskując miejscową ludność, pławili się w dobrobycie. Dziś Potosí to piekło na ziemi – jedno z najbiedniejszych miast w Ameryce Południowej, o powietrzu tak nasyconym metalami i kopalnianym pyłem, że jego mieszkańcy cierpią na liczne schorzenia, ślepną, powoli się duszą. Kopalnię w Potosí zachodnie korporacje eksploatują tak zachłannie, że góra, w której jest umiejscowiona, coraz bardziej się sypie. Na razie jednak w jej mroku umierają ludzie.

Ander Izagirre napisał wstrząsający reportaż, w którego centrum umieścił czternastoletnią dziewczynkę. Alicja ma młodszą siostrę, ich matka popadła w długi, często nie stać ich na to, by kupić choćby ziemniaki, więc nie zważając na przepisy, dziewczynka pracuje w kopalni, by przetrwać. Hiszpański reporter opisując historię konkretnych ludzi, pozbawionych jakichkolwiek praw pracowniczych, opuszczonych przez państwo, traktowanych jak nieopłacana zwierzęca siła, bo zarabiających ledwie tyle, by się wyżywić, odsłania do czego doprowadziła przeprowadzona przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy liberalizacja gospodarcza Południa. Podczas gdy zachodnie rządy bogacą się na spekulacji surowcami, posiadające te surowce biedne kraje popadają w jeszcze większą nędzę. Przyjmują więc zagraniczną pomoc wraz z jej warunkami, a więc wyrzekają się kontroli nad zachodnimi spółkami, nie ingerują w ich relacje z pracownikami, pozwalają na to, by dzieci harowały w zagrażających życiu warunkach.

Potosí. Góra, która zjada ludzi to historia niekończącego się wyzysku boliwijskiej ludności, najpierw przez konkwistadorów i kolonistów, a obecnie przez globalne korporacje, wspierane przez polityków i Kościół. Izagirre pokazuje, jak wyzysk ten rodzi anarchię i terror. Kradzieże, przemoc domowa, gwałty na kobietach i dzieciach są w Potosí na porządku dziennym. Górnicy umierają młodo, ale zanim to się stanie, w domu egzekwują swoją władzę w sposób równie bezwzględny jak w pracy czynią to ich przełożeni. Najbardziej jak zwykle – cierpią dziewczynki i kobiety.

W XVI wieku położona w boliwijskich Andach kopalnia srebra Cerro Rico de Potosí finansowała w dużej mierze Imperium Hiszpańskie. Powstałe wokół niej miasto rozrosło się do…

Według Polskiej Akademii Nauk niemal połowie z dwustu pięćdziesięciu pięciu średnich miast w Polsce grozi społeczno-ekonomiczna zapaść. Wyludnienie, upadający przemysł, bezrobocie, problemy mieszkaniowe, utrudniony dostęp do ochrony zdrowia, smog, układy polityczne, coraz starsi mieszkańcy. Marek Szymaniak, autor książki Urobieni. Reportaże o pracy próbuje ustalić, co jest przyczyną tak fatalnej sytuacji, a o szczerą odpowiedź prosi tych, którym kryzys zagraża najbardziej. Podczas podróży po Polsce spotyka się z mieszkańcami i miejskimi aktywistami, rozmawia z samorządowcami, a oficjalne statystyki zestawia z rzeczywistością. Nie boi się stawiać trudnych pytań, nie ocenia, ale nie zadowala się też ogólnikowymi diagnozami oderwanymi od lokalnych problemów. Szukając odpowiedzi uważnie wsłuchuje się w głosy tych, którzy wyjechali, jak również tych, którzy pomimo ciężkiej sytuacji postanowili zostać. Z reporterską wnikliwością opisuje zastaną rzeczywistość, tworząc realistyczny portret Polski mniejszych miast i ich mieszkańców.

Według Polskiej Akademii Nauk niemal połowie z dwustu pięćdziesięciu pięciu średnich miast w Polsce grozi społeczno-ekonomiczna zapaść. Wyludnienie, upadający przemysł,…

Na podstawie wielu dokumentów, ipeenowskich teczek, archiwów i wreszcie rozmów ze świadkami Ryziński zrekonstruował przebieg zdarzeń związanych z akcją Hiacynt. A raczej akcjami, bowiem chodzi tu o trzy operacje polskich służb z lat 1985-87. Autor starał się obok historyczno-archiwistycznej narracji odmalować przejmująco sytuację osób homoseksualnych w Polsce Ludowej.

Geje w PRL-u byli celem służb w zasadzie od 1954 roku. Zdawali się idealnymi kandydatami na współpracowników: wstyd przed ujawnieniem ich orientacji był tak duży, a lęk ta silny, że łatwo było ich złamać i przekonać do współpracy. W tym celu esbecja gromadziła informacje o nich, zwłaszcza w dużych miastach, by móc wygodnie sięgnąć po obciążające dowody w razie potrzeby. Równolegle trwała wieloletnia kampania medialna, pokazująca gejów jako element groźny obyczajowo, zdrowotnie, społecznie i politycznie.

Autorowi udało się dotrzeć do ciekawych bohaterów. Na szczególną uwagę zasługuje pewnie historia Waldemara Zboralskiego, ofiarę akcji Hiacynt, działacza LGBT po 1989, bohatera słynnego filmu Homopl z 2008 roku, który niedawno przeszedł duchową przemianę, nawrócił się, "wyrzekł" swojej orientacji i został bohaterem TV Trwam. Zboralski był kluczowym świadkiem w zakończonej fiaskiem kampanii o uznanie akcji Hiacynt za zbrodnię komunistyczną - IPN uznał, że milicja działała zgodnie z ówczesnym prawem.

Problemem z punktu widzenia śledztwa, o jakie pokusił się autor, pozostaje fakt, że choć w archiwach IPN znajdują się informacje o inwigilowaniu osób homoseksualnych (autor dotarł do kilku list, na których znajduje się co najmniej kilkaset nazwisk w tym Iwaszkiewicza, Andrzejewskiego, Białoszewskiego czy Waldorffa), to na razie nie ma możliwości przejrzenia teczek osobowych sporządzonych bezpośrednio po nalotach w ramach akcji Hiacynt. Tajemnicą pozostaje, czy zostały zniszczone, a może znajdują się w archiwach komend policyjnych jako spadek po poprzednim systemie. Dostęp do dokumentów, które mogą, choć nie muszą być teczkami Hiacynta, został zastrzeżony na 70 lat - Komenda Główna Policji otworzy te archiwa w 2057.

Książka jest wielowątkowa i narracyjnie złożona. Autor sięga po kilka konwencji, by opisać dawną rzeczywistość, od reportażu śledczego, przez narrację czysto historyczną, po opowiadanie, które służy zarysowaniu realiów i bardziej angażuje. Ryziński nie unika odniesień do współczesności, wierząc, że tamten stosunek do mniejszości, postrzeganej jako podejrzana, kryminogenna i wywrotowa, nie należy wcale do przeszłości.

Na podstawie wielu dokumentów, ipeenowskich teczek, archiwów i wreszcie rozmów ze świadkami Ryziński zrekonstruował przebieg zdarzeń związanych z akcją Hiacynt. A raczej akcjami,…

Magda ma 43 lata. Razem ze swoim mężem Gabrielem mieszka w Hiszpanii. Od dawna starają się o dziecko. Surogacja jest ich ostatnią szansą na pełną rodzinę.

Polina ma 27 lat, męża i dwoje dzieci. Na zostanie surogatką zdecydowała się mimo wątpliwości partnera, po to aby utrzymać rodzinę i zapewnić dzieciom edukację.

Malutką Bridgette urodziła matka zastępcza, imigrantka z rejonu Doniecka. Para Amerykanów zrezygnowała z adopcji, gdy dowiedziała się o nieuleczalnej chorobie dziewczynki. Dziecko pozostawiono w szpitalu.

W maju 2020 roku cały świat obiegło zdjęcie sali szpitalnej z ponad stoma noworodkami czekającymi na swoich rodziców. Niemowlęta, urodzone przez surogatki, zostały na kilka miesięcy uwięzione na terenie Ukrainy z powodu lockdownu. Władze kraju i kliniki rozkładały ręce, a tragedia nowo narodzonych dzieci wywołała ogólnoświatową dyskusję na temat surogacji.

Jakub Korus dotarł do surogatek i rodzin adopcyjnych, a także rozmawiał z pośrednikami europejskiego podziemia surogacyjnego, chcąc przełamać tabu i zrozumieć, dlaczego to kontrowersyjne dla wielu osób zjawisko dla milionów ludzi może być ostatnią deską ratunku.

To dziennikarskie śledztwo jest również wyjątkową opowieścią o kobiecym ciele, ukazaną z perspektywy prawdziwych i poruszających historii jego bohaterek.

Magda ma 43 lata. Razem ze swoim mężem Gabrielem mieszka w Hiszpanii. Od dawna starają się o dziecko. Surogacja jest ich ostatnią szansą na pełną rodzinę.

Polina ma 27 lat,…

From the acclaimed author of River Town and Oracle Bones, an intimate excavation of life in one of the world's oldest civilizations at a time of convulsive change

Drawn by a fascination with Egypt's rich history and culture, Peter Hessler moved with his wife and twin daughters to Cairo in 2011. He wanted to learn Arabic, explore Cairo's neighborhoods, and visit the legendary archaeological digs of Upper Egypt. After his years of covering China for The New Yorker, friends warned him Egypt would be a much quieter place. But not long before he arrived, the Egyptian Arab Spring had begun, and now the country was in chaos.

In the midst of the revolution, Hessler often traveled to digs at Amarna and Abydos, where locals live beside the tombs of kings and courtiers, a landscape that they call simply al-Madfuna "the Buried." He and his wife set out to master Arabic, striking up a friendship with their instructor, a cynical political sophisticate. They also befriended Peter's translator, a gay man struggling to find happiness in Egypt's homophobic culture. A different kind of friendship was formed with the neighborhood garbage collector, an illiterate but highly perceptive man named Sayyid, whose access to the trash of Cairo would be its own kind of archaeological excavation. Hessler also met a family of Chinese small-business owners in the lingerie trade; their view of the country proved a bracing counterpoint to the West's conventional wisdom.

Through the lives of these and other ordinary people in a time of tragedy and heartache, and through connections between contemporary Egypt and its ancient past, Hessler creates an astonishing portrait of a country and its people. What emerges is a book of uncompromising intelligence and humanity--the story of a land in which a weak state has collapsed but its underlying society remains in many ways painfully the same. A worthy successor to works like Rebecca West's Black Lamb and Grey Falcon and Bruce Chatwin's The Songlines, The Buried bids fair to be recognized as one of the great books of our time.

From the acclaimed author of River Town and Oracle Bones, an intimate excavation of life in one of the world's oldest civilizations at a time of convulsive change

Drawn by a…

Napiętnowani na całe życie.

Kreta to ulubiony wakacyjny kierunek turystów z wielu stron świata. Jednym z najpiękniejszych jej zakątków jest zatoka Mirabello, największa na greckich wodach. To tu są najdroższe hotele na Krecie. Stałym punktem na trasie wycieczkowców kursujących po zjawiskowej zatoce jest Spinalonga, skalista wysepka zamieniona w obronny fort jeszcze przez Wenecjan. Jednak to nie resztki umocnień przyciągają turystów. Spinalongę otacza mit "wyspy trędowatych", miejsca, gdzie chorzy na trąd stworzyli sobie namiastkę życia takiego, jakie znali sprzed czasów choroby. Tyle że przewodnicy nie mówią całej prawdy. Ze Spinalongi nie było ucieczki, ludzie tu umieszczeni znikali z rejestrów i dokumentów, skazani na powolną śmierć fizyczną, wcześniej doświadczali śmierci cywilnej. Dzieci zabierano im po kilku dniach od narodzin. Społeczeństwo i własne rodziny odrzuciły ich na zawsze, mimo że wynaleziono już skuteczny lek. Po istniejącym w pierwszej połowie XX wieku leprozorium na Spinalondze nie zostały niemal żadne dokumenty ani zdjęcia, trędowatych z wyspy do dziś otacza zmowa milczenia. Idąc za strzępami informacji, Małgorzata Gołota przeczesuje archiwa, odnajduje ostatnich świadków i ludzi, którzy poświęcili życie sprawie trędowatych. Tej lektury nie zapomnicie.

Napiętnowani na całe życie.

Kreta to ulubiony wakacyjny kierunek turystów z wielu stron świata. Jednym z najpiękniejszych jej zakątków jest zatoka Mirabello, największa na…

Just as she did with North Korea, award-winning journalist Barbara Demick explores one of the most hidden corners of the world. She tells the story of a Tibetan town perched eleven thousand feet above sea level that is one of the most difficult places in all of China for foreigners to visit. Ngaba was one of the first places where the Tibetans and the Chinese Communists encountered one another. In the 1930s, Mao Zedong’s Red Army fled into the Tibetan plateau to escape their adversaries in the Chinese Civil War. By the time the soldiers reached Ngaba, they were so hungry that they looted monasteries and ate religious statues made of flour and butter—to Tibetans, it was as if they were eating the Buddha. Their experiences would make Ngaba one of the engines of Tibetan resistance for decades to come, culminating in shocking acts of self-immolation.

Eat the Buddha spans decades of modern Tibetan and Chinese history, as told through the private lives of Demick’s subjects, among them a princess whose family is wiped out during the Cultural Revolution, a young Tibetan nomad who becomes radicalized in the storied monastery of Kirti, an upwardly mobile entrepreneur who falls in love with a Chinese woman, a poet and intellectual who risks everything to voice his resistance, and a Tibetan schoolgirl forced to choose at an early age between her family and the elusive lure of Chinese money. All of them face the same dilemma: Do they resist the Chinese, or do they join them? Do they adhere to Buddhist teachings of compassion and nonviolence, or do they fight?

Illuminating a culture that has long been romanticized by Westerners as deeply spiritual and peaceful, Demick reveals what it is really like to be a Tibetan in the twenty-first century, trying to preserve one’s culture, faith, and language against the depredations of a seemingly unstoppable, technologically all-seeing superpower. Her depiction is nuanced, unvarnished, and at times shocking.

Just as she did with North Korea, award-winning journalist Barbara Demick explores one of the most hidden corners of the world. She tells the story of a Tibetan town perched…

They have names like Barmy Bernie, Daft Donald, and Steamin' Sammy. They like lager (in huge quantities), the Queen, football clubs (especially Manchester United), and themselves. Their dislike encompasses the rest of the known universe, and England's soccer thugs express it in ways that range from mere vandalism to riots that terrorize entire cities. Now Bill Buford, editor of the prestigious journal Granta, enters this alternate society and records both its savageries and its sinister allure with the social imagination of a George Orwell and the raw personal engagement of a Hunter Thompson.

They have names like Barmy Bernie, Daft Donald, and Steamin' Sammy. They like lager (in huge quantities), the Queen, football clubs (especially Manchester United), and themselves.…

The explosive, untold story of how Russia mastered the art and science of targeted assassination‘A real life thriller, packed with characters that even John le Carr? couldn't dream of. If this doesn't scare you, then you're not paying attention.’ Oliver BulloughThey thought they had found a safe haven in the green hills of England. They were wrong. One by one, the Russian oligarchs, dissidents, and gangsters who fled to Britain after Vladimir Putin came to power dropped dead in strange or suspicious circumstances. One by one, their British lawyers and fixers met similarly grisly ends. Yet, one by one, the British authorities shut down every investigation-and carried on courting the Kremlin.In From Russia With Blood, multi-award-winning investigative journalist Heidi Blake unflinchingly documents the growing web of Russian-linked deaths on British and American soil, tracking the men who lived and died in the Kremlin’s crosshairs from London’s high-end night clubs to Miami’s million-dollar hideouts, and following a trail of increasingly savage attacks onto the streets of Salisbury, where the Russian double agent Sergei Skripal was poisoned with a deadly nerve agent in 2018.Working with bags of crime scene evidence, hundreds of thousands of pages of exclusive documents, surveillance footage, classified intelligence briefings, forensically restored phones and computers, and hundreds of insider interviews, Blake bravely exposes how Russia’s killing campaign fits into Putin’s pursuit of global dominance – and why Western governments have failed time and again to stop the bloodshed.This heart-stopping international investigation – written with the page-turning pace and chilling narrative of a thriller – reveals one of the most important and terrifying stories of our time.

The explosive, untold story of how Russia mastered the art and science of targeted assassination‘A real life thriller, packed with characters that even John le Carr? couldn't…

Джессика Брудер рассказывает истории тех, кто вынужден скитаться по дорогам Америки. Автор параллельно раскрывает подноготную американской экономики. По книге снят художественный фильм.

Автор встретила бывшего профессора, вице-президента McDonald’s, министра, администратора колледжа и полицейского на мотоциклах, а также среди многих других — 60-летнюю Линду Мэй, успевшую побывать официанткой, клерком Home Depot и генеральным подрядчиком, но оставшуюся без работы и дома. Их выбор - погрузить свой небогатый скарб в фургон и стать одними из племени современных кочевников. Окунувшись в этот уникальный образ жизни, Брудер рассказывает истории людей, у которых есть настоящая выдержка, которые адаптируются, устойчивы, и полны решимости осуществить свои мечты. «Земля кочевников» переведена на десять языков.

По книге вышел художественный фильм с одноименным названием (в России релиз намечен на март 2021 года), который стал обладателем Золотого льва Венецианского кинофестиваля, приза зрительских симпатий на Международном кинофестивале в Торонто и одним из основных претендентов на Оскар-2021. Главную роль играет актриса Фрэнсис Макдорманд. Антон Долин назвал фильм «одним из самых щемящих, нежных и благородных фильмов года».

Джессика Брудер рассказывает истории тех, кто вынужден скитаться по дорогам Америки. Автор параллельно раскрывает подноготную американской экономики. По книге снят художественный…

«Очерки Костюченко – то, что можно назвать моментальной классикой, тот стандарт журналистской работы, который выходит за пределы сегодняшней газеты и остается навсегда и документальным свидетельством, и свидетельством человеческого языка».
Олег Кашин
«Полнота возникающей от прочтения сборника картинки – та сама полнота, которая позволяет читателю воспринимать происходящее с героями очерков не как агитку, но как масштабное документальное кино
о нынешних отношениях государства и общества, – достигается именно за счет способности Костюченко постоянно менять точку обзора и ракурс съемки»
Линор Горалик

«Очерки Костюченко – то, что можно назвать моментальной классикой, тот стандарт журналистской работы, который выходит за пределы сегодняшней газеты и остается навсегда и…

Nieznane oblicza Brazylii.

Zbiór reportaży Eliane Brum, wielokrotnie nagradzanej dziennikarki, przedstawia przejmujący obraz życia w Brazylii, którego próżno szukać w przewodnikach turystycznych.  Autorka odwiedza indiańskie i metyskie akuszerki na północnym krańcu puszczy amazońskiej, opowiada o życiu mieszkańców jednej z faweli w São Paulo i śledzi walkę aktywistów społecznych z międzynarodowymi korporacjami o prawa kobiet, środowisko naturalne i dach nad głową.    

Kloszard z Porto Alegre, poszukiwacze złota z Belo Monte, matki straconego pokolenia... Kolekcjoner porzuconych dusz to galeria niezwykłych postaci, do których autorka podchodzi z niezwykłą wrażliwością, pokazując świat z ich perspektywy. Jej wysmakowane literacko teksty nie tylko opisują aktualne problemy społeczne, lecz także stanowią prawdziwe ćwiczenie z empatii.    

To książka, wobec której nie można przejść obojętnie.

Nieznane oblicza Brazylii.

Zbiór reportaży Eliane Brum, wielokrotnie nagradzanej dziennikarki, przedstawia przejmujący obraz życia w Brazylii, którego próżno szukać w…

Opowieść o ubraniach i rzeczach osobistych więźniów obozów koncentracyjnych wydaje się z pozoru prowokacyjna wobec narracji o wojnie, bo moda w potocznym postrzeganiu jest fanaberią czasu pokoju i dobrobytu. Tymczasem autorka dociera do wielu świadectw, do ocalałych, którzy mówią jej, jak dbałość o wygląd w tych straszliwych miejscach dawała im siłę, aby walczyć o życie.

Opowieść o ubraniach i rzeczach osobistych więźniów obozów koncentracyjnych wydaje się z pozoru prowokacyjna wobec narracji o wojnie, bo moda w potocznym postrzeganiu jest…

I årtionden hade han omgetts av rykten om övergrepp – den välkände kulturprofilen vars prestigefulla klubb drog till sig medlemmar ur Svenska Akademien, och där konstnärskap både föddes och dog. Den 22 november 2017 publicerades journalisten Matilda Gustavssons reportage om kulturprofilen i Dagens Nyheter, där arton kvinnor vittnade om våldtäkter, hot och trakasserier. Det inledde en händelsekedja som skulle få en av världens mest anrika kulturinstitutioner att krackelera inför öppen ridå.

I "Klubben" fördjupar Matilda Gustavsson sin undersökning av makten i kulturvärlden och hur långt man kan gå i konstens namn. Hon skriver om tiden kring publiceringen, efterspelet där kulturprofilen döms för våldtäkt och om motsättningarna inom Akademien.

I årtionden hade han omgetts av rykten om övergrepp – den välkände kulturprofilen vars prestigefulla klubb drog till sig medlemmar ur Svenska Akademien, och där konstnärskap både…