5 Каробка цукерак ці кніга?

Мала хто сярод рускамоўных чытачоў не слыхаў пра Палярнага. Мурманскі пісьменнік хутка ўварваўся ў сэрцы людзей сваёй немудрагелістай "Казкай пра самагубства", якая пасля стала "Мятнай казкай", а потым так жа хутка яго з гэтых сэрцаў выкінулі. Нянавісць пранізвае людзей. Але я спрабую адысці ад дрэнных каментарыяў і ацаніць творчасць, не самога чалавека. І вось што я бачу. Няхітрая кніжка з невялікай колькасцю старонак - на вечар ідэальная. Гісторыя простая, падзей мала, асобы героў амаль не раскрываюцца падчас усяго апавядання. "Мятная казка" павінна была стаць прахадной кнігай, закінутай на далёкую полку і забытай на доўгія гады, калі не назаўжды. І ўсё ж нешта зачапіла. Можа быць, як раз гэтая прастата, калі не чакаеш чагосьці неверагоднага, а толькі чытаеш і плывеш па цячэнні. Ты быццам смакуеш каробку шакаладных цукерак, часам хутка, не адчуваючы смак, часам няспешна, і гэтая асалода павольна ахінае рот і душу. А як толькі кніга (гэтая самая каробка цукерак) канчаецца, адчуваеш прыемную горач ад таго, што гэта падышло да канца. І адначасова шкада, што кнігу другі раз ужо наўрад ці паспрабуеш гэтак жа, як тую самую цукерку.