Северин Квятковский — об авторе

Предложить изменения

Новы раман Севярына Квяткоўскага мае стыльную вокладку і шматсэнсоўную для беларусаў назву. Каларадскі — гэта не толькі той, што мае дачыненне да пэўнага віду жукоў. Гэты прыметнік набыў яшчэ адно значэнне ў спалучэнні са словам “стужка”, афарбоўка якой нагадвае колеры аднайменнага жука. Постапакаліптычную літаратуру я бязмежна люблю і вельмі радуюся кожны раз, калі такі твор з’яўляецца ў беларускай літаратуры (толькі калі гэта не “Ноч” Віці М.) Грошы на выданне кнігі збіраліся праз краўдфандынг. Акрамя таго, што раман постапакаліптычны, ён яшчэ і сатырычны. Гэта сатыра на існуючы лад жыцця, але сатыра не крыўдная, а даволі вясёлая. Бо вельмі важнае ўменне ў жыцці — гэта ўменне смяяцца з сябе. І бачыць свае недахопы. Свет у творы паказаны праз 30 гадоў пасля катастрофы: адбыўся Вялікі…

Інтэлігенцыі можна! (с)

Цудоўна. Шыкоўна. Смешна і сумна адначасова, як ў выпадку кожнай іншай кнігі пра наша сучаснае жыццё. Фрашкі - гэта штосьці накшталт анекдотаў, не прыдуманых аўтарам, але народжаных самой рэчаіснасцю. І дзякуючы таму, што аўтар - асоба, як кажуць, "добра вядомая ў вузкіх колах", героямі фрашак паўстаюць усё болей знаёмыя, хтосьці нават і асабіста, што робіць кнігу ўдвая цікавай і нейкай роднай, нібыта і не перагортваеш старонкі, але стаіш з плястыкувкай адвёрткі на Свіслачы і слухаеш гэтыя гісторыі пад рогат сяброў.

Дарэчы, некаторыя фрашкі я пачула менавіта так, яшчэ да выдання кнігі, бо спадар Квяткоўскі скончыў той жа факультэт, што і я, і мясцовы гістфакаўскі фальклор захаваў шмат з яго ўспамінаў. І, так, гістфак як месца дзеяння "Фрашак" зусім не здзіўляе, бо…