Усевалад Сьцебурака:
"Гэты твор чэшскага пісьменьніка Антаніна Баяі быў уганараваны прэстыжнай літаратурнай прэміяй Magnesia Litera як найлепшая празаічная кніга Чэхіі 2003 году. Баяя ўпершыню перакладаецца на беларускую мову, хаця вядомасьць і прызнаньне да аўтара прыйшлі пасьля раманаў “Мовіць срэбра” (1982) і “Дуэлі” (1988). Гэта новая чэшская літаратура, хаця Баяя не належыць да маладых пісьменьнікаў, бо нарадзіўся ў 1942 годзе, а скончыўшы сельскагаспадарчы інстытут у Брне доўга працаваў па сьпецыяльнасьці і толькі ў 1990 годзе пачаў стала займацца журналістыкай. Пэўны час працаваў рэдактарам “Радыё Свабода”.
У цэнтры “Зваўчэньня” дзьве сям’і – ваўкоў і людзей. Але ваўкіБаяі – гэта ня звыклыя ваўкі Джэка Лондана, яны такія, як і мы, яны існуюць ня ў іншай прасторы, а цесна зьнітаваныя з намі. Адпаведна ўся кніга падзеленая на разьдзелы: “Людзі” і “Ваўкі”, і з кожным такім разьдзелам усё больш губляеш адчуваньне звыклай рэчаіснасьці, дзе людзі і жывёлы існуюць у адрозных сусьветах. Іх лёсы падобныя і перакрыжоўваюцца ў самых нечаканых кропках. Не разумееш, ці то ў ваўках Баяі столькі чалавечага, ці ў людзях столькі драпежнага, жывёльнага?.. У “Зваўчэньні” ёсьць нешта займальнае, прывабнае, містычнае… Апошняе ёсьць дакладна, бо ў гэтай кнізе і людзі, і ваўкі аднолькава загадкавыя, пароўну надзеленыя розумам, здольнасьцю кахаць і ненавідзець. Адносіны і двухногіх і чатырохногіх істотаў паказаныя тонка і часам нават правакацыйна-празрыста – узьнікае ўражаньне, што аўтар і сам трошкі воўк...
І ўсё ж гэта ні фантастыка, ні фэнтэзі і ні нататкі натураліста гэта выдатны твор пра жыцьцё і псіхалогію разумных істотаў, якія аднолькава здольныя як на самыя шчырыя і высокія пачуцьці, так і на здрады і помсту.
Нельга пакінуць без увагі адну акалічнасьць “Зваўчэньне” – гэта ўсё ж пераклад. Вядома, перакладчык, асабліва перакладчык прозы – раб аўтара, які павінен як мага больш дакладна перадаць усе, нават самыя невідочныя, адценьні аўтарскага слова. Гэта надзвычай складана. У такой працы цяжка ўнікнуць недакладнасьцяў і памылак. На жаль, дробныя моўныя хібы і несупадзеньні сустрэнуцца і ў гэтым перакладзе, кшталту таго, як на старонцы 75 кот Стрый нейкім чынам здолеў пацёрціся сваім ілбом аб уласнае вуха...
Тым, хто возьме кнігу і разгорне, наўрад ці захочацца пакінуць яе непрачытанай, а па прачытаньні рукі самі паставяць твор на паліцу хатняе кніжніцы, магчыма, побач з Кундэрам."
Усевалад Сьцебурака:
"Гэты твор чэшскага пісьменьніка Антаніна Баяі быў уганараваны прэстыжнай літаратурнай прэміяй Magnesia Litera як найлепшая празаічная кніга Чэхіі 2003…
