4 Нешта здарылася...

Хутка нешта здарыцца... Пачатковыя старонкі кнігі літаральна прасякнуты чаканнем. Кожны герой чагосьці баіцца і адначасова спадзяецца, што нейкая неверагодная падзея зменіць яго жыццё. Увогуле, так і здарыцца.

Сюжэт гісторыі даволі мудрагелісты. У ім дзівосна пераплятаюцца лёсы людзей розных станаў і нораваў. Трымаць у галаве сутнасць часам было праблемна, бо кожная глава - асобная частка, якая мае мала сувязі з папярэдняй. Гэта нагадвае таемнае пранікненне ў жыццё людзей, быццам збіраеш плёткі, а потым садзішся і лепіш іх разам, каб выдаць больш-менш цікавую гісторыю.

І ў выніку атрымліваецца наступнае: зусім розныя людзі, якія наўрад ці б калі-небудзь сустрэліся, аказваюцца аб'яднанымі адзінай невытлумачальнай рэччу - любоўю да маленькай дзяўчынкі, якую вылавілі з вод Тэмзы. Кожны з удзельнікаў падзей лічыць яе сваёй. Аднак хто рэальна мае права называць тапельніцу роднай? Рака сама расставіць усё па сваіх месцах, аб'яднае людзей, паведаміць праўду і навучыць любіць і шанаваць сябе і блізкіх.

Пра час дзеяння нічога нельзя сказаць адназначна. Ад кнігі зыходзіць настрой старой добрай Англіі 19 стагоддзя. Але гэта такія ўмоўнасці, і нідзе не сказана пра тое, у якую менавіта эпоху адбываюцца падзеі. Захоўваецца толькі нейкае адчуванне віктарыянства, а час нібы рака выслізгвае ад увагі чытача.

Кніга ўдала спалучае адразу некалькі жанраў. Тут і містыка, і гістарычны раман, і дэтэктыў, і крымінал... Але такая разнастайнасць зусім не пазбаўляе яе хараства. Ты нібы плывеш па рацэ жыцця, а аўтар - незвычайны экскурсавод - займальна апавядае пра славутасці на беразе Тэмзы. І кожны раз дадае: "Хутка нешта здарыцца".