Асаблівы хлопчык, музыка-самародак Сымон шукае сваё месца ў жыцці.
З бацькоўскай хаты яго выгналі — за нядбайнасць, безгаспадарчасць, а найперш за тое, што не падобны да іншых. І вось ён вандруе па свеце са старым жабраком. Грае для наведвальнікаў карчмара Шлемы. Забаўляе гасцей яснавяльможнага князя...
Толькі шчасця, спакою, задавальнення і жадання спыніцца менавіта на такім ладзе жыцця Сымон ніяк знайсці не можа.
Адзіная яго радасць — каханне да Ганны. А лёс сапраўднага музыкі, як потым зразумее Сымон, — гэта вечная вандроўка.
Кніга - гэта добры кароткі прагон по асноўным лікам, з'явам і падзеям з гісторыі Беларусі. Мне 25 год, я ужо праходізла гісторыю і ў школе, і в універы, але ж усё, вядома, страчваецца, і было прыемна асвяжыць у памяці ў такой даступнай форме - кніга не тое каб дзіцячая, а проста выразная і беглая. Будзе добра усім.
Адметнае музычнае і гукавое суправаджэнне. Прысутнічаюць трэкі гурта "Стары Ольса", а таксама гукавыя "зарысоўкі" - поля боя ці горада.
Чытае аўтар. Что яшчы трэба ведаць про начытку?
Мастацкае апавяданне спрабуе данесці да чытача жыццё самая вядомай в беларускіх святых - Ефрасінні Полацкай, яна ж Прадслава. Зразумела, фактаў з біяграфіі жанчыны захавалася няшмат, таму аўтарка вымушана запаўняць белыя плямы самостойна. Ефрасіння перажывае розные канфлікты ў жыцці: любоў да сялянскага хлопца ці ухваленне бацькоў, зразумелыя паганскія багі ці новы адзіны бог, ахвярнае жыццё інакіні ці сямейнае шчасце зямной жанчыны? Усе гэтая канфлікты і кідання жанчыны хочь і выглядаюць натуральна, але усё ж такі даволі самі па сабе нудотныя. Аўтар жадала паказаць нам святую як звычайную жанчыну, с пачуццямі і сумневам. Але на выхадзе я ўбачыла занадта сантыментальную аповесць, дзе нават гістарызм саступае месца ліріцы.
Чытае Андрэй Каляда. Ну, вось гэта артыст! Нехта чытае як Гугл… Развернуть
Аўдыёвыданне уяўляе сабой зборнік твораў:
"Сны імператара"
"Місія папскага нунцыя"
"Міласць князя Гераніма"
"Каханак яе вялікасці"
"Пяць мужчын у леснічоўцы"
"Рандэву на манеўрах"
"Далёка да вясны"
Ў цэлым зборнік выглядаў вельмі аднародна і нясе адзіную ідэю - прыгожай годнасці людзей, якія балелі за сваю зямлю і ганарыліся ёю. У розных гадах, веках, умовах - ад крававых паўстанняў да гарачых пасцельных сцен гэтыя людзі не забывалі, хто яны і чаго гэтае варта. Пранізлівы і напружаны сборнік. Вельмі спадабаўся.
Сны імператара.
Самы вялікі твор, аповесьць пра апоiні час Напалеона на востраве Святой Елены - вельмі прыгожая, зграбная і сумная. С аднаго боку, Наполеон жыве ў сучасным, гняцецца жыццём ў няволі, падазравае, что яго атручваюць, сумуе па сыну. С другога - начамі бавіцца… Развернуть
Чорт пабяры... Які маладзец усё ж быў Караткевіч. Ен подняў здаравенны моцны пласт беларускай гісторыі і зрабіў для з вамі, лянівых і бесклапотных, жівы зрэз з адлюстраваннем сутыкнуўшыхся сіл. Кніга не распавядае пра само паўстанне, але дасканала растлумачвае яго прычыны і паказвае абставіны, у якіх яно "гатавалась". І робіць гэта цікава, з прыгожым дынамічным сюжетам, карцінамі з жыцця шляхты, сялян, беларусаў, палякаў, рускіх. З галоўным героем мы праходзім шлях ад несвядомага дзіцяці да дарослаго мужчыны, патрыёта, гаспадара, бачым, я складаюцца яго погляды, як её разумее сабе як жыхара Беларусі, як нашчадка мовы і годнасці. Праз яго каханую, сяброў і родзічаў мы бачым розныя погляды на стан Беларусі, мову, сялянскія і шляхецкія праблемы.
Класная кніга. Як цэлы класс гісторыі… Развернуть
Адразу ж заўважу, что публіцыстыку не чытала - не закінула ў час на плэер, а пасля... Фіг с ней, з публіцыстыкай)
Зборнік вельмі спадабался! Напішу не пра усе расказы, часу не хопіць, але паспрабую.
Ордэн Белай Мышы
Вось гэты расказ на здзіўленне мне спадабаўся меньш за ўсё, хоць і дае імя зборніку. Нейкая вострапалітычная, абсурдна-сатырычная тэма... У меня, мабыць, нейкае індывідуальнае непераварванне абсурда, але такое... не.
Маша і мядзведзі
Вясёлае размусольванне легенды пра тое, что Машу ў звярынцы з'елі мядзведзі. Хто гэтая Маша? Пяцігадовая дзяўчынка с Расеі, маладая сіфілітычка, выгнаная с дому пенсіянерка? Ці яшчы сто варыянтаў. І что думалі пра сябе мядзведзі? Весела і лёгка.
Малекула
О, вельмі прыгожая і сумная гісторыя. Пра юнацтва аўтара. Ён ў родным Полацку заўважае жаюрачку… Развернуть
Видимо, в школьной программе по белорусской литературе было несколько сюжетов про страшно одарённых деревенских мальчиков, которые пытались дать ход своему таланту. Как-то все сюжеты у меня со времён школы смешались... Мне казалось, что Сымон-музыка - это про мальчика-аутиста, который был страшно одарён в каком-то искусстве (стихи, что ли, или музыка), читал ночью при лучине, все над ним издевались, и умер он страшной смертью.
А нет. У нас довольно динамичное произведение. Вот сейчас будет спойлерный краткий пересказ.
В детстве у Сымона только один друг - дед Курила. Все обижают и обзывают мальчика, но дед его любит и утешает. У мальчика незаурядный музыкальный талант. Он слышит музыку буквально всюду и всё может облечь в песню. Дед дарит мальчику сперва дудку, потом и скрипку. Мальчик… Развернуть
Я тут напишу именно про "Дзве душы".
Муж муж как-то очень точно подметил, что в белорусской литературе есть две темы: партизаны и деревня. И в 90% случаях так и есть.
И вот поэтому очень приятно было прочитать такую интересную книгу про наконец-таки образованного человека, интеллигента, который способен если и не дать правильную оценку, то хотя бы качественно порассуждать о происходящем.
При всей моей искренней любви к Короткевичу и общему уважению к белорусской литературе, не могу поставить книге 5. Как-то она плохо пошла, слабо удерживала внимание. Не знаю. И интересно, и познавательно... Я, пожалуй, не люблю детективы. Мне скучно думать над разгадкой вместе с героем, я хочу только следовать за ним. К тому же в аудиоварианте все эти лингвистические головоломки потеряли смысл.
4 балла - моё субьективное. Наверное, книга стоит пяти - но не советую слушать аудио.
Приведу стихотворение Владимира Короткевича специально для русскоязычных читателей.
Стихотворение ТАВРЫ, в переводе Анатолия Уткина
Развернуть"Тaвры жили, кaк все нaроды:
Воевaли, Любили, Беседы вели,
Пили водку, Сливaлись с родною природой...
Порaботaли, Песни сложили, Ушли.Но совсем Без следов Ничто не уходит.
До сих пор По просторaм родной стороны,
Средь людей, Позaбытые, тaвры всё бродят
И сaми не знaют - кто же они?
Нa рaзвaлины стен - тех, что строили прaдеды,
Глядят, кaк бaрaны нa новый зaплот:
"Почему нaши прaщуры с долей не лaдили?
Что тaщило их в горы? Внизу же - тепло!"Дремлет Кошкa-горa, Дремлют тaвров руины.
Я стою, предстaвляя, Что я не изгой,
Не поэт с белaрусских пригорков синих,
А последний из тaвров С их горькой судьбой.О, кaк обидно зa эти обломки!
О, кaкой…
