Новинки Tang Jiuqing

In this historical tale of war and political intrigue, an intense relationship burns between the son of an infamous traitor and the vengeful nobleman who despises him...at first. Shen Zechuan is the eighth son of the traitorous Prince of Jianxing, a man who doomed his cities and people to destruction at the hands of the foreign enemy. As the only surviving member of his reviled line, Shen Zechuan is dragged to the capital in chains. He bears the hatred of the nation, but no one's hate burns hotter than that of Xiao Chiye, the youngest son of the powerful Prince of Libei. Xiao Chiye would love nothing more than to see Shen Zechuan…

The fan-favorite danmei/Boys’ Love novel series originally released in Chinese! In this historical tale of war and political intrigue, an intense relationship burns between the son of an infamous traitor and the vengeful nobleman who despises him…at first. Shen Zechuan is the eighth son of the traitorous Prince of Jianxing, a man who doomed his cities and people to destruction at the hands of the foreign enemy. As the only surviving member of his reviled line, Shen Zechuan is dragged to the capital in chains. He bears the hatred of the nation, but no one’s hate burns hotter than that of Xiao Chiye, the youngest son of the powerful Prince…

หลังร่วงลงสู่แม่น้ำลืมเลือนชางจี้ ก็ดำดิ่งสู่ความทรงจำในอดีตที่เขาได้พบ จิ้งหลิน เมื่อครั้งยังเป็นเด็กหนุ่มและ มังกรคราม ผู้ปกครองปีศาจทางเหนือพร้อมกันนั้น เขายังได้เรียนรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างมังกรครามกับจิ้งหลินรวมถึงความลับเกี่ยวกับทะเลโลหิต อันนำไปสู่เหตุการณ์สำคัญที่ทำให้จิ้งหลินสังหารจิ่วเทียนจวินผู้เป็นบิดา!

“Vận mệnh đã muốn ta suốt kiếp chôn chân tại chốn này, nhưng số mệnh ấy nào phải con đường ta lựa chọn. Cát vàng chôn vùi huynh đệ ta, ta không muốn tiếp tục thần phục số mệnh hư vô nữa. Thánh chỉ không cứu được sĩ tốt của ta, triều đình không nuôi nổi chiến mã của ta, ta không muốn liều mạng vì những thứ đó nữa. Ta muốn băng qua núi xanh kia, ta muốn đánh một trận, vì chính m.ình.”

จิ้งหลิน กับ ชางจี้ เดินทางมาถึงเมืองหลวง
ตามการชักนำของกระดิ่งทองแดง
พวกเขาได้พบคู่รักมนุษย์กับปีศาจ
ซึ่งลอบผูกวาสนาฝืนชะตาฟ้าดิน

ไม่น่าเชื่อว่า การได้พบกับคู่รักสองคู่นี้
จะทำให้พวกเขาเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับคดีค้ามนุษย์
และได้ประสบกับ ทุกข์ อีกครั้ง

‘แก่’ ‘เจ็บ’ และ ‘ปล่อยวางไม่ลง’

สามทุกข์พันกันยุ่งเหยิงเช่นเดียวกับความสัมพันธ์
อันนำไปสู่ความลับดำมืดเกี่ยวกับคดี
ที่อาจพัวพันถึงคนใหญ่คนโตในแดนจิ่วเทียน
และผู้เกี่ยวข้องกับอดีตของพวกเขาทั้งสอง!

ข้าสู้ลิ้มรสทุกข์ทั้งแปดในโลกหล้านี้มิได้ใฝ่หาพระพุทธองค์ แต่ใฝ่หาเจ้าหลินซงจวิน จิ้งหลิน คือ เทพผู้กำจัดมารพิทักษ์คุณธรรมแต่แล้ววันหนึ่งเขากลับสังหารบิดาผู้ปกครองสามภพจนถูกสวรรค์นำกำลังล้อมปราบในขณะที่ทุกคนคิดว่าเขาดับสูญไปแล้วนั่นเองแท้ที่จริงเขากลับเร้นกายอยู่ในเรือนอย่างสันโดษกับปลาไนสีนามว่า ชางจี้ ที่ปรารถนาจะ ‘กิน’ เขาทว่าคืนวันอันสุขสงบก็คงอยู่ได้ไม่นานเมื่อศัตรูล่วงรู้ที่เร้นกายของจิ้งหลินเข้าจนเป็นเหตุให้สวรรค์ระแคะระคายและของวิเศษสำคัญหายด้วยเหตุนี้ จิ้งหลินกับชางจี้ที่กลายร่างเป็นมนุษย์จึงต้องออกเดินทาง เพื่อตามหา กระดิ่งทองแดงของวิเศษที่เกี่ยว

บิดาของเสิ่นเจ๋อชวน นายเอก ขายชาติสมคบคิดศัตรูเป็นผลให้หลายเมืองจมอยู่ใต้กองเพลิง ผู้คนมากมายบ้านแตกสาแหรกขาดเกลียดชังแซ่เสิ่นเข้ากระดูกและต้องการจะสังหารให้สิ้นสกุลรวมถึงลูกอนุที่ถูกลืมเลือนอย่างเขา เสิ่นเจ๋อชวนถูกควบคุมตัวไปยังเมืองหลวงทั้งสองถูกเค้นหาความจริง ผู้คุมการสอบปากคำถกข้อสันนิษฐานขึ้นมาหลายครั้ง ทันที่ทัพของเสิ่นเว่ยพ่ายแพ้ให้แก่ตงเป่ยดินแดนทางตะวันออกเฉียงเหนือ เมืองตุนโจวก็ถูกข้าศึกเข้ายึด ทหารผู้น้อยกว่าสามหมื่นนายถูกฝังทั้งเป็นที่หลุมยุบฉาสือ เขาเข้าไปพันพัวการสืบเรื่องราวที่แท้จริง ช่วงเวลาที่ดำมืดที่สุดในชีวิตเขา คนผู้นั้นก็ปรากฏกายขึ้นมาต่อหน้าเขา

“Vận mệnh đã muốn ta suốt kiếp chôn chân tại chốn này, nhưng số mệnh ấy nào phải con đường ta lựa chọn. Cát vàng chôn vùi huynh đệ ta, ta không muốn tiếp tục thần phục số mệnh hư vô nữa. Thánh chỉ không cứu được sĩ tốt của ta, triều đình không nuôi nổi chiến mã của ta, ta không muốn liều mạng vì những thứ đó nữa. Ta muốn băng qua núi xanh kia, ta muốn đánh một trận, vì chính mình.”

Đôi nét tác giả

Đường Tửu Khanh sinh năm 1997, thuộc chòm sao Kim Ngưu.

Cô bắt đầu sự nghiệp viết tiểu thuyết vào năm 2015 và hiện đang là một cây bút trẻ rất có

tiềm năng của nền tảng văn học mạng Tấn Giang.

"เซียนเซิงคืนชีวิตนี้ให้ข้าแล้ว อาเหย่"
เสิ่นเจ๋อชวนหลอมละลายในกลิ่นอายอันคุ้นเคยนี้
ใช้แก้มถูไถแผ่นหลังของเซียวฉือเหย่
เหมือนสัตว์ตัวน้อยที่ตามกลิ่นมา "อาเหย่..."
เซียวฉือเหย่ยกมือขึ้นกดเสิ่นเจ๋อชวนไว้
หันศีรษะมาครึ่งหนึ่ง จะมองตาเขา
เสิ่นเจ๋อชวนลืมตา ในนั้นกลับไม่มีแววล้อเล่น
เขาขยับปลายนิ้วเข้าไปใกล้แก้มของเซียวฉือเหย่ เอ่ยว่า
"ข้าเป็นของเจ้า ไม่ว่าเป็นหรือตาย เจ้าก็เป็นของข้าเช่นกัน"
ในที่สุดเขาก็เผยส่วนที่คมกริบและโหดเหี้ยมออกมา พูดต่อว่า
"หากใครพรากเจ้าไปจากข้างกายข้า ข้าจะฆ่ามันเสีย"
ต่อให้เป็นพญายมก็ไม่ได้
"ข้าอยากอยู่กับเจ้าไปจนอายุร้อยปี"
เสิ่นเจ๋อชวนจุมพิตจอนผมเซียวฉือเหย่เบาๆ
"ในสถานที่ที่ไม่มีคนเอื้อมถึง"

《将进酒》作者唐酒卿颇受好评奇幻之作。狷狂苍霁*清冷净霖，并肩作战。

"เกราะแขนอันนั้นไม่เลวนี่" เซียวฟางซวี่เหยียบราวกั้นไม้และนั่งลงเห็นเซียวฉือเหย่หันกลับมา จึงเบี่ยงตัวมองสีหน้าของเขา "ทำจากที่ใด ไม่ใช่แบบของฉี่ตง" "ต้องไม่เลวอยู่แล้ว" เซียวฉือเหย่ทำท่าเหมือนกำลังพูดความลับ "นั่นเป็นยันต์คุ้มภัยของข้า" เซียวฟางซวี่ตอบรับว่า "อืม" อย่างไม่ใส่ใจนัก จากนั้นถามต่อ "เป็นคนที่ใด คงมิได้ถูกเจ้าพาไปอยู่ค่ายเปียนปั๋วด้วยกระมัง ที่นั่นมีแต่ผู้ชายหยาบกระด้าง นางอายุเท่าไรแล้ว" เซียวฉือเหย่ย้อนถาม "นาง?" เซียวฟางซวี่ฟังไม่เข้าใจ เซียวฉือเหย่ถอยไปหลายก้าว เซียวฟางซวี่หรี่ตา "เจ้าคงมิได้พาบุตรสาวสกุลฮวากลับมาด้วยหรอกนะ"

เซียวฉือเหย่ถอยหลังต่อไป พอเห็นบิดาทำหน้างุนงง จู่ ๆ เขาก็หัวเราะออกมา มือปลดดาบหลางลี่และโยนไปด้านข้าง "เซียวฉือเหย่!" เซียวฟางซวี่ตระหนักถึงความผิดปกติ "เจ้าบอกข้ามาตามตรง" เซียวฉือเหย่พลันพูดเสียงดัง "เป็นผู้ชาย!" "หา?" เซียวฟางซวี่สงสัยว่าตัวเองฟังผิด ถึงกับเอียงหูฟังอีกครั้ง "ข้าหาผู้ชายกลับมาให้ท่าน!" แสงแดดสาดส่องใบหน้าเซียวฉือเหย่ ขับไล่ความหม่นหมองเมื่อวานออกไป เจ้าหนุ่มผู้นี้นิสัยเสียยิ่งนัก ตะโกนอย่างท้าทาย "บุรุษที่งดงามที่สุดในต้าโจวก็คือภรรยาข้า!" พูดจบก็ไม่รอให้เซียวฟางซวี่ตอบ หันหลังโกยอ้าวทันที

เสิ่นเจ๋อชวนพูด "ข้าเช็ดคราบเลือดไม่ออกแล้ว" เซียวฉือเหย่ตอบ "พวกเราจะเข้าสู่แดนอสูรด้วยกัน แนบชิดอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องทำตัวให้สะอาดอีกแล้ว" ริมฝีปากบางของเสิ่นเจ๋อชวนเม้มเล็กน้อย "ข้า..." เซียวฉือเหย่บีบริมฝีปากที่เม้มเข้าด้วยกันแน่นของเขา ให้เปิดออก "เจ้าจะพูดอะไรกับข้า" ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ได้ยินเสิ่นเจ๋อชวนพูดเสียงเจือสะอื้น "ข้าเจ็บเหลือเกิน"

เซียวฉือเหย่ลูบผมเสิ่นเจ๋อชวน ใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้เขา "เจ็บตรงไหน บอกข้า" เสิ่นเจ๋อชวนร้องไห้โฮ แม้แต่หัวไหล่ยังสั่นเทา เขาร้องประหนึ่งจะขาดใจ เหมือนความเจ็บปวดรวดร้าวตลอดหลายปีมานี้ถูกปลดปล่อยออกมาในค่ำคืนนี้ทั้งหมด แต่เขาโง่เหลือเกิน เขาไม่รู้ว่าตัวเองเจ็บตรงไหน ทั้งที่อดทนกับความเจ็บปวดแบบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เซียวฉือเหย่พลิกตัวกอดเสิ่นเจ๋อชวนไว้ โอบอีกฝ่ายเข้าสู่อ้อมกอดทั้งตัว ทำให้เสิ่นเจ๋อชวนได้พบสถานที่ที่สามารถถอดเปลือกนอกอันเสแสร้งของตัวเองออกไปได้ เขาขยี้ผมเสิ่นเจ๋อชวนเอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า "เจ้าจะไม่เจ็บอีกแล้วข้ารับรอง หลันโจวจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป"

"เจ้าก้าวเข้ามาในถิ่นของข้าทีละก้าว ปล่อยให้ข้าหยั่งเชิงเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า จุดประสงค์ก็เพื่อค่ำคืนนี้ เพื่อลงเรือลำเดียวกับเข้า" เซียวฉือเหย่โน้มตัวไปข้างหน้าช้า ๆ สายตาเย็นชา "แต่หากคืนนี้ข้าสืบไม่ได้ว่าผู้บงการเบื้องหลังคือ...ไม่ล่วงรู้จุดประสงค์ของเจ้า เจ้าก็จะเหยียบข้าลงไป อย่างแท้จริง ใช้ข้าเป็นแท่นเพื่อก้าวขึ้นไปใช่หรือไม่" "เจ้าเป็นหมาป่าจมูกไว" เสิ่นเจ๋อชวนพูด "ไฉนจึงพูดเหมือนตัวเองน่าสงสารเช่นนั้นเล่า หากข้ามิใช่ข้า เจ้าไม่มีทางเปิดโอกาสให้ข้าเหยียบย่างเข้ามา พวกเราจะไม่มีแม้กระทั่งการสนทนากันด้วยซ้ำ เจ้ากับข้าเป็นคนประเภทนี้แหละ แทนที่จะมาคาดคั้นข้า ไยจึงไม่ถามตัวเจ้าเองดูก่อนเล่า" เซียวฉือเหย่พูด "เจ้าต่างหากที่เป็นสารเลว" เสิ่นเจ๋อชวนตอบ "สารเลวที่มีเป้าหมายเดียวกันหาไม่ง่ายนะ"

เซียวฉือเหย่ไม่อ้อมค้อมกับเขาอีก ตรงเข้าประเด็น "บัดนี้เป็นเจ้าที่ต้องการยืมอำนาจข้า ทว่าการเป็นพันธมิตรก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนบางอย่างจึงจะสำเร็จได้" "พวกเรามีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน" เสิ่นเจ๋อชวนตอบ

Vận mệnh đã muốn ta suốt kiếp chôn chân tại chốn này, nhưng số mệnh ấy nào phải con đường ta lựa chọn. Cát vàng chôn vùi huynh đệ ta, ta không muốn tiếp tục thần phục số mệnh hư vô nữa. Thánh chỉ không cứu được sĩ tốt của ta, triều đình không nuôi nổi chiến mã của ta, ta không muốn liều mạng vì những thứ đó nữa. Ta muốn băng qua núi xanh kia, ta muốn đánh một trận, vì chính mình.

"จงปั๋วหกโจว" ถูกประเคนยกให้แก่ศัตรูต่างแคว้น "เสิ่นเจ๋อ" ชวนถูกคุมตัวมายังเมืองหลวง ถูกประณามหยามเหยียดจากทุกคน เมื่อ "เซียวฉือเหย่" ได้ข่าว ก็มิร้องขอให้ผู้ใดลงมือแทนเขา หมายมั่นจะเตะเสิ่นเจ๋อชวนให้กลายเป็นคนพิการด้วยตนเอง แต่ใครจะรู้เล่าว่า เจ้าคนอ่อนแอขี้โรคนี่จะแว้งกัดเขาจนเลือดสาด และนั่นคือจุุดเริ่มต้นความแค้น ระหว่างชายหนุ่มทั้งสองที่จำต้องฉีกทึ้งกันทุกครายามเผชิญหน้ากัน "ห้าปีก่อนข้าเคยถีบเจ้าหนึ่งที แค้นหรือไม่" เสิ่นเจ๋อชวนตอบ "หากข้าตอบว่าแค้น มิใช่เป็นการเอาแต่คิดถึงเจ้าหรือ ไม่แค้นหรอก ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว" เซียวฉือเหย่วางท่า "เช่นนั้นก็น่าเสียดาย หากเจ้าแค้นข้า วันนี้ย่อมได้ล้างแค้น" ลมหนาวพัดมาพร้อมความเยียบเย็น เซียวฉือเหย่พูดเสริมอีกประโยคอย่างเชื่องช้า "...ถ้าเจ้าทำได้นะ"

"Vận mệnh đã muốn ta suốt kiếp chôn chân tại chốn này, nhưng số mệnh ấy nào phải con đường ta lựa chọn. Cát vàng chôn vùi huynh đệ ta, ta không muốn tiếp tục thần phục số mệnh hư vô nữa. Thánh chỉ không cứu được sĩ tốt của ta, triều đình không nuôi nổi chiến mã của ta, ta không muốn liều mạng vì những thứ đó nữa. Ta muốn băng qua núi xanh kia, ta muốn đánh một trận, vì chính mình."

“編號01AE86，姓名時山延，身高4725px，體重82kg。2160年通過黑豹測試進入特裝部隊，2162年被驅逐出隊，收押於光桐禁監所。特裝任務評審稱其自我控制能力較差，缺乏共情能力，並且具有強烈的控制傾向，在任務中屢次破壞規則，危險指數特定S級。”

“編號7-001，姓名晏君尋，身高4375px，體重62kg。2163年通過黑豹測試進入特裝部隊，2164年被驅逐出隊。特裝任務評審稱其總體能力較差，無法適應險地任務，不具備破壞力。”

“按照‘蟎蟲’約定，你們兩個人將在停泊區協作辦理連環凶案。”

時山延刪掉系統裡晏君尋的資訊，重新輸入：

“警告提示，編號7-001，超——凶噢。”

将进酒 作者又一古风力作 全新番外 狷狂妖怪苍霁X清冷神仙净霖