Новинки Владимира Прокофьевича Некляева

Уладзімір Някляеў (нар. 1946 у Крэве) безумоўны класік сучаснай беларускай літаратуры, чые творы таксама перакладзены на дзясяткі моў свету. Яго паэзіі ўласцівыя сугестыўнасць і надзвычайная пругкасць радка, у ёй выразна бачыцца шчыльная знітаванасць асобы лірычнага героя з мінуўшчынай, цяпершчынай і будучыняй роднага краю і ўсяго і свету.

"Ёсць людзі, якія бачаць дарогу толькі тады, калі іх па ёй вядуць". Так пачынае Уладзімір Някляеў свой раман "Гэй Бэн Гіном", што значыць "Геена вогненная".
Першы сказ рамана - ягоны сціслы змест. Ідэя, якая ў пытанні: "Мы самі выбіраем свой шлях, ці выбіраюць за нас?"
Раман пра Беларусь і беларусаў. Пра Янку Купалу. Пра ягоны лёс, таямніцу ягонай гібелі ў гатэлі "Масква". І аўтар вядзе нас да гэтай таямніцы.

«Ёсць людзі, якія бачаць дарогу толькі тады, калі іх па ёй вядуць». Так пачынае Уладзімір Някляеў свой новы раман «Гэй Бэн Гіном», што значыць: «Геена вогненная». Першы сказ рамана - ягоны сціслы змест. Ідэя, якая ў пытанні: «Мы самі выбіраем свой шлях, ці выбіраюць за нас?» Раман пра Беларусь і беларусаў. Пра Янку Купалу. Пра ягоны лёс, таямніцу ягонай гібелі ў гатэлі «Масква». I аўтар вядзе нас да гэтай таямніцы.

Комікс, прысвечаны Крэўскай вуніі 1385 г.

«На ўсякім свеце» — так называецца новая кніга прозы Ўладзімера Някляева. У ёй адзінаццаць апавяданняў і дзве прыпавесці. Хаця падзел на гэтыя жанры даволі ўмоўны, асабліва, калі казаць пра такога літаратара як Уладзімер Някляеў.

Шмат хто з літаратуразнаўцаў заўважаў, што паэзія Уладзіміра Някляева не страчвае з гадамі энергетыкі, толькі набірае глыбіню. Чарговае сведчанне таму — новая кніга вершаў, што складаецца з двух раздзелаў: болей лірычнага, “Падманы празрыстай вады”, і больш эпічнага, “Турэмная бібліятэка”. Шмат у якіх вершах Уладзімір Някляеў, як заўсёды ў новых творах, нечаканы нават для даўніх прыхільнікаў ягонай творчасці.

Кніга Уладзіміра Някляева "Знакі прыпынку" - гэта біяграфія душы. Аўтар падараваў нам нават не кнігу, а самога сябе, запрасіўшы ў свет сапраўднага паэта, сучаснага літаратара, сённяшняга беларуса.

Новы раман Уладзімір Някляева, па яго ўласным прызнанні, — удзячнасць Менску і ўсім тым, хто разам з ім увайшоў у жыццё аўтара. Гэтая кніга, шмат у чым аўтабіяграфічная, — пра фарміраванне ідэалаў някляеўскага пакалення ў часы хрушчоўскай адлігі. У яе падмурку рэальныя падзеі 1960-х і 2010-х гг.: існаванне ў Менску стыляг, якія слухалі Акуджаву, захапляліся радыёаматарствам і пераследаваліся брыгадміламі; «раскрыццё» КДБ «змовы антысавецкай групоўкі» філосафа-дысідэнта Кіма Хадзеева; прыезд у Менск Мікіты Хрушчова ды іншыя. Прычым поруч з прыдуманымі героямі тут дзейнічаюць рэальныя гістарычныя асобы, названыя і не: Лі Гарві Освальд, Уладзімір Караткевіч, Рыгор Барадулін, Анатоль Вярцінскі, Барыс Луцэнка. Таксама адна з дзейных асобаў — сам Менск, у чыіх дэкарацыях і развіваецца напаўдэтэктыўны сюжэт.

Творы, напісаныя падчас зняволення ў СІЗА КДБ - вершы і паэма "Турма". Кандыдат у прэзідэнты Беларусі на выбарах 2010 года Уладзімір Някляеў выдаў новую кнігу «Лісты да Волі», у якую ўвайшлі дзясяткі вершаў, напісаных ім падчас судовага працэсу па "справе 19 снежня". Кніга таксама ўтрымлівае прадмову аўтара і апошняе слова палітыка на судовым працэсе. Уладзімір Някляеў: - Гэтая кніжка называецца «Лісты да Волі». Яна складаецца з трох раздзельчыкаў. Першы раздзел – гэта вершы, другі – паэма, напісаная ў турме і таму называецца «Турма», а трэці – гэта апошняе слова на судзе. Гэта ўжо не ў турме падрыхтаванае, але ўсё адно пад хатнім арыштам, таму тут гэтае «слова» выкарыстоўваецца. Кніга невялікая, я, дзякуй Богу, сядзеў у турме не так доўга, каб вялікую напісаць. Уладзімір Някляеў прысвяціў гэтыя 30 вершаў сваёй жонцы Вользе. Кніга выдадзена пры падтрымцы інфармацыйнага цэнтра ў Вільні. Першы верш датаваны 1 студзеня 2011 года, і ў кожны наступны студзеньскі дзень паэт пісаў па вершы.

Пропонуємо увазі читачів збірку поезій Володимира Някляєва (1946) - відомого білоруського письменника, а також політика, який зазнав репресій від лукашенківської диктатури під час подій зими 2010 року.
У книжці «Кін» зібрано вірші Някляєва від 1960-х до 2000-х років: тексти філософські, риторично-парадоксальні, пейзажні, ліричні або й з елемента ми публіцистичності, виконані у досить різноманітній техніці та стилістиці. Ці твори наповнені емоція ми вельми широкого спектру: від піднесеного пафосу до глибокої іронії.

Паэма «Паланэз» Уладзіміра Някляева — узор беларускай лірычнай паэмы XX стагоддзя. Яна сучасная і гістарычная, рэальная і чароўная, незвычайная напружаннем дзеі і энэргіяй радка.

У кнігу вядомага беларускага паэта, празаіка, публіцыстаУладзіміра Някляева ўвайшлі вершы і паэмы з яго папярэдніх паэтычных зборнікаў: “Адкрыццё”, “Наскрозь”, “Прошча”, “Так”, а таксама новыя творы, створаныя ў апошнія гады. Паэзія У. Някляева адметна псіхалагізмам, вастрынёй адчування і глыбінёй асэнсавання часу.

Аднатомнік выдатнага беларускага паэта і празаіка, лаўрэата Дзяржаўнай прэміі Беларусі Уладзіміра Някляева (1946) склалі найлепшыя вершы, паэмы, песні, апавяданні, аповесці, эсэ і дзённікавыя запісы 1969–2009 гадоў.

Владимир Некляев - большой поэт, который в самом начале пути, выбирая между языком отца, русским, и языком матери - выбрал материнский язык, белорусский. "Национальность, - напишет он в автобиографии, - это не столько кровь, сколько культура, в которой ты рожден и которой воспитан".
"У поэтов есть такой обычай..." - говорить правду друг другу. Вот что говорит о книге Владимира Некляева "Окно" Евгений Евтушенко: "Это сильная и чистая книга - иногда исповедальная, иногда притчево-фольклорная, но всегда полная желанием добра людям". А далее следует прямое обращение поэта к поэту с весьма нетривиальным сравнением: "У тебя такой талант, который не то что букет, а просто букетище разнообразных будущих побед, которым ты, как веником, можешь вымести немало зла с матушки-Земли". Таким талантом может гордиться Беларусь.

Проза Уладзіміра Някляева, як і ягоная паэзія, адметная псіхалагізмам, вастрыней адчування і глыбіней асэнсавання часу. У новую кнігу увайшлі апавяданні і аповесці, напісаныя ў замежжы і па вяртанні з эміграцыі.

Калі 6 чэрвеня 1999 года, у дзень 200-годдзя Аляксандра Пушкіна, апынуўся я за мяжой, аказалася, што ў мяне не зусім акрэслены статус. У Пушкіна - акрэслены, а ў мяне - не. Таму паўстала пытанне пра палітычны прытулак, бо статус палітычнага эмігранта акрэслены цалкам. Гэтак, што ты не можаш зваротна перайсці мяжу, вярнуцца дамоў... Падціскалі мяне з такім рашэннем, падбівалі да кроку такога і з нашага боку, і з таго. Кожны са сваім інтарэсам - а ў мяне які?.. І з беспрытульнага тлуму ў галаве прыснілася мне, нібы ўрэшце пайшоў-такі я палітычнага прытулку прасіць. Аказаўся ў нейкай казённай польскай установе, дзе гэты прытулак альбо даюць, альбо не даюць, і злосная на ўсіх "прытульшчыкаў" свету пані раздражнёна зайшлася ненавіснай мне кірмашовай візготкай…

Прэзідэнт, дзяржаўны сакратар, старшыня Камітэта дзяржаўнай бяспекі і ўсе астатнія, колькі іх ёсць, героі раманчыка, у тым ліку тыя, якія названыя быццам бы сапраўднымі імёнамі і прозвішчамі сапраўдных людзей, з'яўляюцца ўмоўнымі, выдуманымі літаратурнымі персанажамі, як таксама ўмоўнымі, прыдуманымі, нягледзячы на супадзенні ў назвах, з'яўляюцца горад, у якім яны жывуць, і краіна, якой, можа быць, няма.

У кнігу "Выбранае" Уладзіміра Някляева, творчасць якога з'яўляецца адной з найбольш яскравых старонак сучасна беларускай паэзіі, увайшлі вершы і паэмы з папярэдніх яго паэтычных зборнікаў, а таксама фантастычная аповесць "Вежа".