Раман. Навелы. Каноны

Пра цяжкае жыццё падлеткаў ў пасляваенныя часы пісаў ледзь не кожны другі беларускі пісьменнік. Але тут усё пададзена крыху па-іншаму, закрануты многія тэмы, якія звычайна абмінаюць Адась з маленства расце без бацькі, хоць той жыве на суседнім пасёлку, і ніколі не быў з ім знаёмы. Яго маці скончвае жыццё самагубствам, здаецца, без ніякіх прычын. Сам хлопец хворы на туберкулёз, часта лечыцца ў санаторыях. Усе гэтыя абставіны прымушаюць яго адчуваць у сабе нейкія заганы, і пройдзе шмат часу пакуль комплексы будуць пераадолены. Падлеткам ён марыць стаць славутым кінарэжысёрам або пісьменнікам, але жыццё прызямляе гэтыя мары. Адась становіцца журналістам, кніжку ўсё ж выпускае, але яна праходзіць незаўважна і ні славы, ні грошай не прыносіць. З часам ён разумее, што шчасце зусім у іншым —…

Успрыманне кнігі пра тое, што (ці каго) ты ведаеш асабіста, пра мясціны, дзе жыў ці проста наведваў, адрозніваецца ад таго, калі ты чытаеш пра нешта новае і невядомае.
Гэта нейкае асаблівае пачуццё пазнавання - бачыць на старонках мастацкай кнігі знаёмыя з дзяцінства назвы вёсак, прозвішчы людзей, якія табе сустракаліся па жыцці, вядомыя факты і з’явы. Таму раман Георгія Марчука "Кветкі правінцыі" для мяне найперш пра Століншчыну, Давыд-Гарадок, Палессе і палешукоў. А яшчэ ён пра сталенне, спробу асэнсаваць і перажыць псіхалагічную траўму дзяцінства - самагубства маці (не самая распаўсюджаная тэма для беларускай літаратуры). І зусім трошачкі - пра дауншыфтынг. Тут, праўда, даволі традыцыйна, калі разглядаць твор у рэчышчы савецкай маладзёжнай прозы, але не 1960-70-х, а 1980-х, калі быў…