Владислав Ахроменко — о писателе

Предложить изменения

Уладзіслаў Ахроменка стварыў бадай што асобны жанр у беларускай літаратуры. Мне наваць цяжка вызначыць яму назву. Гэта нейкі сплаў Мрыя, Зошчанкі, Ільфа і Пятрова і нават часопіса “Вожык”. Калі абіраць з гэтага пераліку кагосьці аднаго, то відавочна ім будзе А. Мрый, а менавіта ягоны твор “Запіскі Самсона Самасуя”. Пасля таго, як аўтара гэтага твора сталінскія літаратуразнаўцы знішчылі фізічна, то ў беларускіх пісьменнікаў на доўгія гады знікла жаданне пісаць штосьці падобнае. Мрый у сваім творы ў гумарыстычнай і саркастычнай форме намаляваў калектыўны партрэт таго чыноўнічага класу, які пачаў нараджацца напачатку паўставання Савецкага Саюза. Бесхрыбетнага, малаадукаванага, гатовага выконваць любыя загады. Бадай першым творам, які можна лічыць спадкаемцам Мрыеўскага “Самасуя” як раз…

Цяжка пісаць рэцэнзіі на такія кнігі, як “Тэорыя змовы”. Калі пачаць пераказваць яе сюжэт, то ён падасца трызненнем вар’ята. Калі гаварыць пра сэнсы, якія ўкладваў аўтар у свой твор, то атрымаецца ода патрыятызму. Нават калі апісваць герояў, атрымаецца падборка стэрэатыпаў. Таму возьмем ад усяго патроху.

Дзеянне твора адбываецца ў беларускім гарадку Таргачове, дзе светлыя і цёмныя сілы разам з выпадковымі грамадзянамі змагаюцца за валоданне Дзідай Лангіна (гэта тая самая зброя, якой забілі на крыжы Ісуса). Сярод герояў рамана – мясцовы змагар Скіргайла, баба і дзед Талашы, кіраўнік райвыканкама Качан, кіраўніца клуба Манда Іванаўна, расейскія вайскоўцы Капейкін і Макруха і шмат іншых. Ёсць у “Тэорыі змовы” і больш цікавыя героі, але іх імёны раскрываць не будзем.

Кожны персанаж – гэта…