Рецензии на книги — Владислав Ахроменко

Уладзіслаў Ахроменка стварыў бадай што асобны жанр у беларускай літаратуры. Мне наваць цяжка вызначыць яму назву. Гэта нейкі сплаў Мрыя, Зошчанкі, Ільфа і Пятрова і нават часопіса “Вожык”. Калі абіраць з гэтага пераліку кагосьці аднаго, то відавочна ім будзе А. Мрый, а менавіта ягоны твор “Запіскі Самсона Самасуя”. Пасля таго, як аўтара гэтага твора сталінскія літаратуразнаўцы знішчылі фізічна, то ў беларускіх пісьменнікаў на доўгія гады знікла жаданне пісаць штосьці падобнае. Мрый у сваім творы ў гумарыстычнай і саркастычнай форме намаляваў калектыўны партрэт таго чыноўнічага класу, які пачаў нараджацца напачатку паўставання Савецкага Саюза. Бесхрыбетнага, малаадукаванага, гатовага выконваць любыя загады. Бадай першым творам, які можна лічыць спадкаемцам Мрыеўскага “Самасуя” як раз…

Цяжка пісаць рэцэнзіі на такія кнігі, як “Тэорыя змовы”. Калі пачаць пераказваць яе сюжэт, то ён падасца трызненнем вар’ята. Калі гаварыць пра сэнсы, якія ўкладваў аўтар у свой твор, то атрымаецца ода патрыятызму. Нават калі апісваць герояў, атрымаецца падборка стэрэатыпаў. Таму возьмем ад усяго патроху.

Дзеянне твора адбываецца ў беларускім гарадку Таргачове, дзе светлыя і цёмныя сілы разам з выпадковымі грамадзянамі змагаюцца за валоданне Дзідай Лангіна (гэта тая самая зброя, якой забілі на крыжы Ісуса). Сярод герояў рамана – мясцовы змагар Скіргайла, баба і дзед Талашы, кіраўнік райвыканкама Качан, кіраўніца клуба Манда Іванаўна, расейскія вайскоўцы Капейкін і Макруха і шмат іншых. Ёсць у “Тэорыі змовы” і больш цікавыя героі, але іх імёны раскрываць не будзем.

Кожны персанаж – гэта…

Уладзіслаў Ахроменка не стамляецца паўтараць, што беларуская літаратура павінна стварыць сваю масавую літаратуру, інакш па-просту змаргіналізуецца ў гурток аматараў прыгожага пісьменства.

Кінараман-фарс “Тэорыя змовы” выйшаў у выдавецтве Логвінава ў 2011 годзе. Сёлета выдавецтва яго перавыдала. Раман зноў з'явіўся ў кнігарнях.

Аўтар мае несумненны талент і вопыт у напісанні прыгодніцкай літаратуры. Вывераны, закручаны сюжэт, трапнасць у вобразах, дэталях і дыялогах, такі суворы гумар сапраўднага “фацэта”.

Адразу хачу сказаць, што кніга мае "нацдэмаўскі" змест, а яе галоўны герой - малады спецыяліст Скіргайла, які прыехаў па размеркаванні ў райцэнтр Таргачоў і разгарнуў там сваю нацыянальна-вызвольную дзейнасць. Ён нават згаджаецца запрадаць сваю душу д’яблу, каб той дапамог яму здабыць…

Книга «Музы і свінні” Владислава Ахроменко – явление, в своем роде, уникальное. Это первая попытка собрать в одном издании современные белорусские легенды. Ведь ни одна нация не может существовать без своего фольклора, своих современных легенд. Это истории, которые могут пересказывать друг другу белорусы и каждый их поймет. Но, в то же время, они могут оказаться непонятны для представителей других национальностей. И дело не в том, что в подобных историях задействованы исторические личности, а в менталитете самих белорусов.

Впрочем, большинство легенд из данной книги будут понятны абсолютно всем. Они наполнены юмором и сарказмом, но не лишены и трагизма, так свойственного всему народному фольклору Беларуси. И в любой, порой даже самой веселой истории, есть капля грусти, хоть и мимолетная.…

Зашмат смарагдавасьці. Зашмат памылак. Спадзяюся на перадрук, у якім знойдзецца месца ня толькі туябням, але і карэктарам з рэдактарам. Твор гэтага варты!

Ледзь не забыўся! Пралог «Тэорыі змовы» — увогуле наймацнейшае за апошні час узрушэньне ад беларускай літаратуры.

Трэцяя кніга творчага тандэму Ахроменка-Клімковіч, якую бяром чытаць на вакацыі - амаль ідэальна на такія мэты. Адная зь фішак аўтараў - інтэртэкстуальнасьць: радасна пазнаюцца вядомыя радкі. Найлепшая анатацыя да гэтае кнігі - сьпіс дзейных асобаў.