Авторы

Артур Клинов — белорусский писатель, художник, издатель. Главный редактор журнала «pARTisan».

Родился в 1965 году в Минске в семье старовера.
В 1987 году закончил архитектурный факультет БНТУ по специальности градостроительство. В 80-е годы активный участник нонконформистского движения в белорусском искусстве. Создатель одной из первых в Беларуси неформальных арт-групп «Сообщество БЛО» (1987). Участвовал в около ста совместных выставках за рубежом, а также в 30 персональных. В 1998 году создал Белорусскую Ассоциацию Современного искусства.

Дебютировал в литературе в 2007 году нон-селлером «Sonnenstadt der Traume», переведенным в последствии, кроме немецкого, на польский, шведский, и венгерский языки. Автор романов «Шалом. Военный роман», (шот-лист премии Гедройца) и «Стеклотара»

C 2009 работает в кино, как художник и сценарист. Художник-постановщик мистического триллера «Масакра» (Беларусьфильм, 2010). Автор сценария мистического триллера «Шляхтич Завальня». Составитель и издатель энциклопедической серии альбомов по современному белорусскому искусству «Коллекция Партизана». Собиратель коллекции белорусского авангарда, а также обладатель обширной коллекции кича. В 2011 году представлял Беларусь на 54-й международной Биеннале в Венеции.

В 2018 читал курс лекций «Город Утопии» в Варшавском Университете.

Свернуть 

Артур Клинов — белорусский писатель, художник, издатель. Главный редактор журнала «pARTisan». Родился в 1965 году в Минске в семье старовера.
В 1987 году закончил… Развернуть 

Скончыў гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя Максіма Танка. Служыў у войску.

Стварыў гурт “Нельга забыць”, з якім у 2012 годзе атрымаў Гран пры фестывалю “Бардаўская восень”. Галоўны ініцыятар і каардынатар суполкі “Вежа міру”, якая перыядычна ладзіць розныя культурніцкія імпрэзы.

Зараз працуе навуковым супрацоўнікам музея Максіма Багдановіча.

Свернуть 

Скончыў гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя Максіма Танка. Служыў у войску. Стварыў гурт “Нельга забыць”, з якім у 2012 годзе атрымаў… Развернуть 

Вольга ГАПЕЕВА — беларуская пісьменніца.

Скончыла Мінскі дзяржаўны лінгвістычны універсітэт (2004), спецыяльнасць — замежныя мовы і літаратура — англійская і нямецкая, трэцяя — французская. Ступень магістра (лінгвістыка, 2005, МДЛУ), ступень магістра па Гендэрных даследаваннях (2007, EHU-International, Вільнюс, Літва). Навучалася ў аспірантуры Лінгвістычнага ўніверсітэта (параўнальная лінгвістыка), у 2012 годзе паспяхова абараніла дысертацыю. Курыруе замежныя праекты (пераклады) і займаецца прамоўцыяй беларускай літаратуры за мяжой (выдавецтва «Логвінаў»).

Піша паэзію, прозу, драматургію. Даследуе феномен цялесных мадыфікацый і самапашкоджанняў, а таксама займаецца гендэрнай праблематыкай у культуры і літаратуры. Публікуецца з 1999 у перыёдыцы і анталогіях. Аўтар кніг «Рэканструкцыя неба» (паэзія, проза, драма; 2003), «Няголены ранак» (паэзія; 2008), «Метад муаравых крэсак» (паэзія, 2012). П'еса В. Гапеевай «Калекцыянэр» была пастаўлена ў рамках фестывалю «Тры дні» (серыя прэзентацый кніг выдавецтва «Логвінаў») у Музеі гісторыі беларускай літаратуры (Удзел у пастаноўцы прымала Вальжына Морт). У кастрычніку 2006 у рамках ХІ міжнароднага тэатральнага фестывалю «Кonfrontacje Teatralne» (Люблін, Польшча) п'еса «Калекцыянэр» была прадстаўлена ў праекце «Dramat Nieobecny» на чытаннях беларускай драматургіі. У 1999—2006 публікавалася ў літаратурных часопісах «ARCHE», «Маладосць», «Крыніца», «Першацвет» (Беларусь), «Blesok» (Македонія), «Die Horen» (Германія). Перакладае з і на замежныя мовы (англійская, нямецкая, украінская, македонская). Куратар, перакладчык і аўтар анталогіі «Лінія Фронту» (2003) (зборнік беларускіх і нямецкіх тэкстаў) і «Лінія Фронту — 2» (2007), адна з перакладчыкаў зборніка нямецкай паэзіі «У танцы ліхтароў» (Im Lichtertanz) (2004), а таксама кнігі Р. Барадуліна «Ксты» (Ksty) (пераклад на англ., 2006). Творы Вольга Гапеевай перакладаліся на англійскую, нямецкую, польскую, македонскую, чэшскую мовы.

Прадстаўляла Беларусь на круглым стале «Скрыжаванне літаратуры: Усход і Захад» у рамках 20-га міжнароднага фестывалю (Славенія, Віленіца, 2005); на міжнароднай канферэнцыі «Літаратура без межаў», прысвечанай перакладу славянскіх літаратур краін нечленаў ЕС (Чэхія, Прага, 2006); на фестывалі «Die Macht der Sprache» (Берлін, 2007) у дыскусіі, прысвечанай тэме «Muttersprache. Vaterland»

Свернуть 

Вольга ГАПЕЕВА — беларуская пісьменніца. Скончыла Мінскі дзяржаўны лінгвістычны універсітэт (2004), спецыяльнасць — замежныя мовы і літаратура — англійская і нямецкая, трэцяя —… Развернуть 

Беларуская паэтэса іспанскага паходжання.

Скончыла ў 2011 г. школу з гуманітарным профілем (з лацінскай і старагрэчаскай мовамі) і музычную школу. Скончыла Славянскую Філалогію ў Гранадскім універсітэце ў 2015 годзе. Скончыла магістратуру на кафедры Беларускай філалогіі Варшаўскага ўніверсітэта.

Лаўрэат журналісцкай прэміі «Беларусь у фокусе» (2011), фіналістка паэтычнага конкурсу «Экслібрыс» імя Рыгора Барадуліна 2015 года. Вершы друкаваліся ў часопісе «Маладосць», «Дзеяслоў», газеце «Наша Ніва».

У 2017 годзе зрабіла пераклад на іспанскую мову вершаў Максіма Багдановіча.

Жыве ў Мадрыдзе.

Свернуть 

Беларуская паэтэса іспанскага паходжання. Скончыла ў 2011 г. школу з гуманітарным профілем (з лацінскай і старагрэчаскай мовамі) і музычную школу. Скончыла Славянскую Філалогію… Развернуть 

Валентина Ивановна Аксак (Орлова) - белорусская поэтесса.

Закончила исторический факультет БДУ (1975). Дебютировала со своими стихотворениями в Новополоцкой многотиражке "Химик". Работала корреспондентом, обозревателем в газетах, заведующей отделом культуры журнала "Беларусь". Корреспондент "Радио Свобода". Член Союза белорусских писателей (с 1994).

Валянціна Іванаўна Аксак (Арлова) (28 красавіка 1953, в. Смалічы, Нясвіжскі раён) — беларуская паэтэса.
Скончыла гістарычны факультэт БДУ (1975). Дэбютавала вершамі ў Наваполацкай шматтыражцы «Хімік». Працавала карэспандэнтам, аглядальнікам у газетах, загадчыкам аддзела культуры часопісу «Беларусь». Карэспандэнт «Радыё Свабода». Сябра Саюзу беларускіх пісьменнікаў (з 1994).

Свернуть 

Валентина Ивановна Аксак (Орлова) - белорусская поэтесса. Закончила исторический факультет БДУ (1975). Дебютировала со своими стихотворениями в Новополоцкой многотиражке… Развернуть 

Удзельнік мастацкага руху “БумБамЛіт” (1995—1999), лідар групы экзістэнцыйнай клаунады “Тэатр псіхічнае неўраўнаважанасці” (1997—2010), арганізатар і ўдзельнік некалькіх соцень імпрэзаў на Беларусі і ў іншых краінах, стыпендыят літаратурнай праграмы “Homines Urbani” (Кракаў, 2008) і Міжнароднага дома пісьменніка і перакладчыка (Вентспілс, 2010).

Жыве ў Мінску.

Свернуть 

Удзельнік мастацкага руху “БумБамЛіт” (1995—1999), лідар групы экзістэнцыйнай клаунады “Тэатр псіхічнае неўраўнаважанасці” (1997—2010), арганізатар і ўдзельнік некалькіх соцень… Развернуть 

Родился в 1977 году в г. Ошмяны Гродненской области, но в возрасте нескольких месяцев переехал с родителями в Минск.

После получения среднего образования поступил на факультет журналистики Белорусского Государственного Университета.

Параллельно с учебой устроился работать в Белорусскую деловую газету. После получения диплома о высшем образовании, написал кандидатскую диссертацию. Она была посвящена репрезентации витебского авангарда 20-х годов в газетных дискурсах. После завершения аспирантуры оказалось, что диссертация защите не подлежит, т.к. написана на тему, крайне далекую от исследовательских интересов БГУ. Однако диссертация, которая не нашла отклика на родине, была вскоре защищена в Вильнюсе в Европейском Гуманитарном Университете.

В 2009 году Виктор написал свой первый роман - "Паранойя", который был выпущен в российском издательстве "АСТ". По утверждению автора, роман был посвящен любви. Но из-за того, что Беларусь описывалась в книге как тоталитарное государство, книга продержалась на полках минских книжных магазинов всего 2 дня, после чего была снята с продажи. В данный момент приобрести ее в Беларуси можно лишь через несколько интернет-магазинов.

В 2013 году "Паранойя" была издана на английском языке в США и сразу получила множество положительных отзывов в американской и английской прессе. В частности, на сегодня уже написано две хвалебные рецензии в газете New-York Times. В конце 2013 года книга также была издана в Финляндии.

В 2011 году вышла новая книга Виктора Мартиновича, написанная на этот раз на белорусском языке - "Сцюдзёны вырай" ("Холодный рай"). В отличие от первого романа, это произведение оказалось практически незамеченным читающей аудиторией Беларуси. В первую очередь из-за того, что была написана на белорусском языке и вышла только в интернет-версии. По словам автора в этом произведении он совершил тройное самоубийство.

В 2013 году у Виктора Мартиновича выходит новая книга с необычным названием - "Сфагнум" (вид мха). Еще на стадии рукописи книга угодила в длинный список русской книжной премии "Национальный бестселлер". Книга вышла на белорусском языке, однако, понимая, что в таком виде она может не найти своего читателя, Виктор одновременно выложил ее электронный бесплатный вариант в интернете на русском языке. Несмотря на такое бесплатное распространение, бумажный вариант книги практически сразу стал хитом продаж в белорусских книжных магазинах. В течение первой недели продаж роман вообще было нереально отыскать в продаже. Виктор Мартинович заключил контракт на издание его нового романа в Германии.

Осенью 2014 вышел очередной роман Мартиновича - "Мова". На этот раз оригинал произведения был написан на белорусском языке. В печатной версии роман вышел как на русском, так и на белорусском языках. А в электронной версии - только на русском языке.

После "Мовы" основные силы Мартиновича были направлены на создание монографии "Родина. Марк Шагал в Витебске", которая была посвящена истории взаимоотношений всемирно известного художника со своим родным городом. Книга в большей степени научная, чем художественная.

А уже в 2016 году выходит роман Виктора Мартиновича "Возера радасці". Впервые за долгое время, он не появляется в электронной версии а выходит исключительно в бумажном варианте. Причем впервые с выхода "Паранойи" автор выпускает свою книгу не только в белорусском издательстве, но и в российском.

В 2018 году вышел новый роман Мартиновича "Ноч". Его действие происходит в постапокалиптическом мире, где остановилось время. После продажи первого тиража книги, писатель дал разрешение на бесплатное распространение книги в интернете.

Сегодня Виктор Мартинович является активным блоггером, доцентом ЕГУ. Его произведения не раз были представлены на европейской театральной сцене.

Свернуть 

Родился в 1977 году в г. Ошмяны Гродненской области, но в возрасте нескольких месяцев переехал с родителями в Минск. После получения среднего образования поступил на факультет… Развернуть 

Зміцер ВІШНЁЎ (1973, Дзебрацэн, Вугоршчына), беларускі паэт і літаратурны крытык, займаецца жывапісам і перформансам.
Вывучаў філалогію і журналістыку ў ВНУ Мінска і Масквы. Адзін з заснавальнікаў выдавецтва «Галіяфы».
Аўтар кніг паэзіі і прозы «Штабкавы тамтам» (1998), «Тамбурны маскіт» (2001), «Трап для сусліка, альбо Некрафілічнае даследаванне аднаго віду грызуноў» (2002), «Верыфікацыя нараджэння» (2005), «Ich sitze im Koffer» (па-нямецку, Берлін, 2006), «Фараон у заапарку» (2007). Некаторыя творы Зм. Вішнева перакладзеныя больш чым на дваццаць моваў.
Удзельнік многіх міжнародных паэтычных фестываляў і кангрэсаў.
__________________________________________________________________________________________

Вишнёв Змитер (Дмитрий Юрьевич Вишнёв) — поэт, романист, художник. Родился в 1973 г. в Дебрецене (Венгрия). Окончил факультет журналистики Белорусского ун-та, учился на высших литературных курсах при Литературном институте им. А. М. Горького. Один из создателей литературного объединения “Бум-Бам-Лит” (1995—1998). Автор нескольких, в т.ч. последние — “Верификация рождения” (2005), “Фараон в зоопарке” (2007). Произведения З. Вишнева переведены более чем на 20 языков. Живет в Минске.

Свернуть 

Зміцер ВІШНЁЎ (1973, Дзебрацэн, Вугоршчына), беларускі паэт і літаратурны крытык, займаецца жывапісам і перформансам.
Вывучаў філалогію і журналістыку ў ВНУ Мінска і Масквы.… Развернуть 

Аўтабіяграфія
Нарадзіўся на гомельшчыне, у пасёлку Осава ў 1963 годзе, у вясковай сям'і.
Вучыўся ў Балатнянскай сярэдняй школе, потым - у Мінскім электратэхнікуме сувязі (цяпер - каледж сувязі). Працаваў майстрам у вучылішчы ў Казахстане, служыў у арміі. Пасля - работа на мінскім "Інтэграле".
У 1992 годзе пераехаў з сям'ёй у Івацэвічы. Тут працаваў на заводзе.
У гэты час стаў пісаць прозу. Першае сур'ёзнае апавяданне надрукавала "Маладосць" - "Абсалютнае жаданне". Часопіс "Крыніца" надрукаваў дэтэктыў на рускай мове "…И два в остатке". Невялікія карацелькі друкаваліся ў газетах.
Стаў супрацоўнічаць з раённай газетай як пазаштатны карэспандэнт.
У 1995 годзе быў запрошаны на працу карэспандэнтам ў новаствораную "Газету Уладзіміра Кудзінава" (цяпер - "Газета для вас"). У 1997 годзе перайшоў на працу ў раённую газету "Івацэвіцкі веснік".
Кнігу апавяданняў для дзяцей і падлеткаў падрыхтаваў у 2001 годзе. Праз год яна выйшла ў выдавецтве "Юнацтва". Частка апавяданняў з гэтай кнігі пабачыла раней свет у часопісах "Першацвет", "Бярозка".
Цяпер працую ў рэдакцыі раённай газеты адказным сакратаром.
Жанаты, сын нарадзіўся ў 1989, а дачка - ў 1998 годзе.
Часта пытаюцца - чаму пішу ў асноўным для падлеткаў?
Цяжка адказаць адным сказам. Можа і таму, што не надта для іх хочуць пісаць. Крыўдна бачыць праз чвэрць стагоддзя ў бібліятэках тыя ж творы беларускай літаратуры для дзяцей і юнацтва. І ў планах на пазашкольнае чытанне - усё тыя ж аўтары. Як быццам час спыніўся. Ці літаратура спынілася. Тая ж ідэалогія, тыя ж прынцыпы і тая ж вера…
Яшчэ цвёрда перакананы, што няма дзіцячых праблем. Ёсць праблемы ў нашых дзяцей. І яны перажываюцца імі настолькі ж балюча, як і мы перажываем свае. Гэта і хачу данесці да чытача: і юнага, і сталага.

Інфармацыя ўзята з асабістага сайта аўтара http://gapeev.info

Свернуть 

Аўтабіяграфія
Нарадзіўся на гомельшчыне, у пасёлку Осава ў 1963 годзе, у вясковай сям'і.
Вучыўся ў Балатнянскай сярэдняй школе, потым - у Мінскім электратэхнікуме сувязі (цяпер… Развернуть 

Андрусь Горват (нар. 1983) — беларускі пісьменнік і журналіст, найбольш вядомы кнігай «Радзіва „Прудок“».
У 2006 г. скончыў факультэт журналістыкі БДУ. З восені 2013 г. да сакавіка 2015 г. працаваў дворнікам Купалаўскага тэатра. У сакавіку 2015 г. пераехаў у родную вёску Прудок (Калінкавіцкі раён), што ў Гомельскай вобласці на Палессі. У 2016 г. праз сайт «Талака» сабраў 5290 рублёў з ахвяраванняў 364 асобаў на выданне кнігі «Радзіва „Прудок“», якую пісаў 3 гады (з 2014 года).

Свернуть 

Андрусь Горват (нар. 1983) — беларускі пісьменнік і журналіст, найбольш вядомы кнігай «Радзіва „Прудок“».
У 2006 г. скончыў факультэт журналістыкі БДУ. З восені 2013 г. да… Развернуть 

Пісьменнік, культуролаг.

Нарадзіўся ў 1985 годзе ў горадзе Капылі Менскай вобласці, амаль з нараджэння жыве ў Менску. Скончыў БДУ Факультэт міжнародных адносін, адзяленне культуралогіі, займаецца даследаваннямі ў сусветнай культуры і літаратуры.

Піша прозу, верлібры, літаратурныя праекты, апавяданні, п’есы, эсэ.

Аўтар кнігі апавяданняў “Помнік атручаным людзям” (Галіяфы. Мінск 2009) якая была намінавана на літаратурную прэмію Залатая Літара 2009 і ўвайшла ў шорт-ліст, а таксама дадзеная кніга ўвайшла ў спіс пяці лепшых кніг 2009 года, паводле незалежнага рэйтынгу Ганны Кісліцынай і Радыё Свабода - “Пяцікніжжа Свабоды”.

Лаўрэат конкурсу маладых літаратараў імя Ларысы Геніюш Беларускага ПЭН-цэнтру ў 2010 годзе.

Стала вядзе блог: http://beatnik-kalenda.livejournal.com/

Друкаваўся ў:

інтэрнэт часопісе “БЛ.ЯТЬ” (№3)
часопісе “Дзеяслоў” (№44)
газеце “Новы Час” (Літаратурная Беларусь) (№24 (200))
маскоўскім часопісе “Дружба народов” (август 2010 №8)
Перакладаўся на расейскую ды нямецкую мовы.

Атрымаў літаратурную стыпендыю: “Friedel-Dicker-Stipendium” 2010 - 2011 Веймар (Нямеччына)

Свернуть 

Пісьменнік, культуролаг. Нарадзіўся ў 1985 годзе ў горадзе Капылі Менскай вобласці, амаль з нараджэння жыве ў Менску. Скончыў БДУ Факультэт міжнародных адносін, адзяленне… Развернуть 

Людмила Ивановна Рублевская — белорусская поэтесса, прозаик, журналист, литературный критик. Член СП СССР (1990) и СБП.

Людмила Рублевская своё первое стихотворение опубликовала в 1983 году в белорусской газете «Знамя юности».

В 1984 году окончила Минский архитектурно-строительный техникум. Работала в конструкторском бюро ПО «Горизонт», техником-архитектором. В 1986—1987 годах училась в Литературном институте в Москве, на отделении поэзии. Затем перевелась на белорусское отделение филологического факультета Белорусского государственного университета, который окончила в 1994 году.

Работала в газетах «Наше слово», «Литература и искусство», журнале «Першацвет»[4]. В газете «Литература и искусство» (белор. «Лiтаратура i мастацтва») занимала должность редактора отдела критики. В дальнейшем — литературный обозреватель отдела культуры газеты «Беларусь сегодня».

Была автором радиопередач «Дзеяслоў» (рус. «Глагол») на канале «Культура», в которых рассказывалось про историю и современность белорусского языка. Руководит объединением молодых творцов «Литературное предместье».

В марте 2013 года по результатам голосования в рамках совместного проекта «Секрет успеха», проведённого Фондом ООН в области народонаселения и порталом Lady.tut.by вошла в десятку самых успешных женщин Белоруссии 2013 года.

Её произведения переведены на русский, немецкий, английский, французский, болгарский, польский и десятки других языков. Отдельные её драматические произведения ставились на сценах белорусских театров, по драматической поэме «Последняя из Олельковичей» снят одноимённый видеофильм (1999 год). Также Людмила Рублевская выступает в печати как критик и литературовед.

Историкоцентричные произведения Людмилы Рублевской некоторые белоруские критики похвально сравнивают с «мелодраматическими интерпретациями» художественных идей Владимира Короткевича. Так, события в её романе «Золото забытых могил» (2005 год) происходят параллельно в наиболее интересные для Короткевича времена восстания Константина Калиновского и в наше время. А героиня повести «Перстень последнего императора» (2005 год) познаёт трагическую и героическую историю своего рода, который оказывается королевским.

Людміла Рублеўская (сапр. Людміла Іванаўна Шніп; 5 ліпеня 1965, Менск) — беларуская пісьменьніца, паэтка, літаратарка.

Нарадзілася ў сям'і служачых. Скончыла аддзяленне архітэктуры Мінскага архітэктурна-будаўнічага тэхнікума (1984). Працавала ў канструктарскім бюро на ВА «Гарызонт». Вучылася на аддзяленні паэзіі Літаратурнага інстытута ў Маскве (1986—1987), затым перавялася на беларускае аддзяленне філалагічнага факультэта БДУ, які скончыла ў 1994 годзе. Працавала загадчыкам аддзела крытыкі ў часопісе «Першацвет», загадчыкам аддзела мовы ў газеце «Наша слова». У 1996-2003 гадах працавала ў штотыднёвіку «Літаратура і мастацтва»: спачатку ў аддзеле крытыкі, з 2002 — рэдактарам аддзела літаратуры. З 2003 года працуе аглядальнікам аддзела культуры газеты «Советская Белоруссия». Друкуецца з 1983 году. Першы верш надрукавала ў газэце «Знамя юности». Піша як для дзяцей, так і дарослых. У прозе пісьменьніца таленавіта камбінуе розныя жанры: дэтэктыў, гістарычны раман у духу Ўладзімера Караткевіча, псыхалягічны раман і раман гатычны. У яе раманах заўсёды паўстае і разьвіваецца адраджэнская тэма. Праз мастацкія сродкі яна ўздымае надзвычай сацыяльныя і нацыянальныя тэмы, пытаньні (праблема загнатасьці беларускай мовы, тоеснасьці беларусаў наогул, рэпрэсіі, вынішчэньне інтэлігенцыі, рызыка асыміляцыі беларусаў і г. д.). Аўтар зборнікаў «Крокі па старых лесвіцах» (паэзія, 1990), «Адукацыя» (паэзія, 1990), «Замак месячнага сяйва» (паэзія), «Старасвецкія міфы горада Б» (проза, 2002), кнігі казак для дзяцей «Прыгоды мышкі Пік-Пік» (2000), аўтар аповесцяў «Дзеці Гамункулуса» (2000), «Сэрца мармуровага анёла» (2001), «Пярсцёнак апошняга імператара» (2002), «Ночы на Плябанскіх Млынах» (2007), раманаў «Забіць нягодніка, альбо Гульня ў Альбарутэнію» (2007), «Сутарэнні Ромула» (2010) , драматычных паэм «Пасля Цэзара», «Першы запавет» і інш. Друкуецца ў рэспубліканскіх выданнях.

Свернуть 

Людмила Ивановна Рублевская — белорусская поэтесса, прозаик, журналист, литературный критик. Член СП СССР (1990) и СБП. Людмила Рублевская своё первое стихотворение… Развернуть 

Скончыла факультэт замежных моваў БрДУ імя А.С. Пушкіна, магістратуру і асьпірантуру БДУ (тэорыя мовы). Выкладчыца ангельскай мовы. Жыве ў Менску.

Пісала вершы з 2003 году (нерэгулярна, не друкавалася). Стала і шмат – з 2017 году, па-беларуску. Удзельніца праграмы “Рэзыдэнцыя маладога літаратара” (Вільня, 2017). Аўтарка кнігі вершаў “Зоў Звычаю” (чэрвень 2018, Менск). Адначасова з кнігай зьявіліся публікацыі ў друку: Дзеяслоў, ЛітРАЖ, ЛіМ.

Свернуть 

Скончыла факультэт замежных моваў БрДУ імя А.С. Пушкіна, магістратуру і асьпірантуру БДУ (тэорыя мовы). Выкладчыца ангельскай мовы. Жыве ў Менску. Пісала вершы з 2003 году… Развернуть 

Владимир Степан (Степаненко) – поэт, прозаик, киносценарист и художник. Специальный корреспондент газеты «Советская Белоруссия»

Родился в 1958 г. в г. п. Костюковка Гомельской области. В 1977 году окончил художественное училище, а в 1983 театрально-художественный институт по специальности Станковая живопись. После службы в рядах Вооруженных Сил СССР, работал художником оформителем.

С 1983 по 2003 годы – работал на белорусском телевидении в творческом объединении «Телефильм».

Поэт, прозаик, киносценарист и художник. Автор книг прозы: «Башня», «Наедине», «Одна копейка». В соавторстве с Максимом Климковичем автор приключенческих романов «Теолог» и «Тень ангела». С 1991 года член Союза писателей.

Живет в Минске.

Свернуть 

Владимир Степан (Степаненко) – поэт, прозаик, киносценарист и художник. Специальный корреспондент газеты «Советская Белоруссия» Родился в 1958 г. в г. п. Костюковка Гомельской… Развернуть 

Юлия Шарова — белорусская писательница. Окончила Минскую государственную музыкальную школу и психологический факультет БГПУ.

Раньше работала в СМИ более 10 лет, сейчас занимается литературой и создаёт художественную литературу.
В 2012 году опубликовала роман «Дон Жуан, или Любимый проказник», за который в 2013 году получила премию «Дебют». В 2018 году опубликовала роман «Возвращение Лилит». Живет в Минске.

Свернуть 

Юлия Шарова — белорусская писательница. Окончила Минскую государственную музыкальную школу и психологический факультет БГПУ. Раньше работала в СМИ более 10 лет, сейчас… Развернуть 

Анна Северинец - белорусский педагог, учитель русского языка и литературы, исследователь белорусской литературы, писательница и популярный блогер.

Окончила филфак БГУ, БГЭУ.
Работала учителем в школе, возглавляла региональный отдел в оптовой торговой фирме, работает педагогом в гимназии города Смолевичи.

Автор научно-популярных изданий для учителей и учеников, художественных книг «Гасцініца "Бельгія"» (2019) и «Дзень святога Патрыка» (2017), книги документов «Вакол Пятра Глебкі» (2019), документальной биографии «Уладзімір Дубоўка. Ён і пра яго» (2017), составитель сборника «Выбраныя творы. Алесь Дудар» (2017), в который вошли новые стихи из найденного ею архива поэта. Автор предисловий и комментариев к названным сборникам.
Лауреат премий «Первая глава» (2016), «Глиняный Велес» (2017), «Прозрачный ЭОЛ» (2018).

Замужем, трое детей.

Свернуть 

Анна Северинец - белорусский педагог, учитель русского языка и литературы, исследователь белорусской литературы, писательница и популярный блогер. Окончила филфак БГУ, БГЭУ.… Развернуть 

Нарадзіўся 10.10.1957 г. у рабочай сям'і. Скончыў Давыд-Гарадоцкую СШ № 2 (1974), працаваў на Давыд-Гарадоцкім заводзе слясарна-мантажных інструментаў. У 1975 паступіў на завочнае аддзяленне паэзіі Літаратурнага інстытута ў Маскве. У 1976—1978 служыў у Савецкай Арміі. Пасля дэмабілізацыі перавёўся на стацыянарнае аддзяленне Літінстытута, які скончыў у 1982. У 1982—2002 — рэдактар выдавецтва «Мастацкая літаратура». Са жніўня 2002 года — на вольнай працы.

Родился 10.10.1957 г. в рабочей семье. Окончик Давид-Городокскую СШ № 2 (1974), работал на Давид-Городоцкском заводе слесарно-монтажных инструментов. В 1975 г. поступил на заочное отделение поэзии Литературного институра в Москве. В 1976 - 1978 служил в Советской армии. После демобилизации перевелся на стационарное отделение Литинститута, который окончил в 1982 г. С 1982 по 2002 - редактор издательства "Мастацкая літаратура". С августа 2002 года - на свободном труде.

Свернуть 

Нарадзіўся 10.10.1957 г. у рабочай сям'і. Скончыў Давыд-Гарадоцкую СШ № 2 (1974), працаваў на Давыд-Гарадоцкім заводзе слясарна-мантажных інструментаў. У 1975 паступіў на… Развернуть 

Нарадзіўся 30 снежня 1976 г. у Воршы. У 1994 годзе скончыў сярэднюю школу з залатым мэдалём, у 2000 годзе — геаграфічны факультэт БДУ, атрымаўшы дыплом інжынера-геолага.

У 1997-2004 гг. — заснавальнік і кіраўнік “Маладога фронту”. У 1999—2003 гг. - намеснік старшыні Партыі БНФ. З 2005-га — сустаршыня “Беларускай Хрысціянскай Дэмакратыі”. Больш за 5 гадоў правёў у турмах, на “сутках” ды ў ссылках па палітычных прысудах.

У 1994—1999 гг. Павел Севярынец працаваў журналістам у шэрагу выданняў. З 1998 г. пачаў друкавацца ў незалежнай прэсе як публіцыст. Сябра Саюза беларускіх пісьменнікаў.

Свернуть 

Нарадзіўся 30 снежня 1976 г. у Воршы. У 1994 годзе скончыў сярэднюю школу з залатым мэдалём, у 2000 годзе — геаграфічны факультэт БДУ, атрымаўшы дыплом інжынера-геолага. У… Развернуть 

Максим Щур (род. 5 декабря 1977, Брест, Беларусь) — белорусский поэт, переводчик, эссеист.

В 1994—1998 годах учился в МГЛУ. С 1998 года живёт в Чехии вблизи Праги.

Автор пьесы «Смерть тирана» (Минск, 1997), сборников стихов «Амфитеатр» (Прага-Гданьск, 1999), «Ранний сбор» (Стокгольм, 2006), «Амальгама», «Modus bibendi», «Летнее время» и ряда литературоведческих эссе. Книг прозы «Там, где нас нет» (2004), «Лист, найденный пепелище» и «Культуртрэгер». Его стихи печатались в чешских, шведских и польских переводах.

Основатель интернет-журнала niamiesta.se, где публикует первую очередь собственные тексты и переводы зарубежных авторов на белорусский.

Переводит с чешского — Франтишека Геллнера, Ладислава Клима, Богуслава Рейнеке, с испанского — Франсиска де Кеведо, Хорхе Луиса Борхеса, Федерико Гарсия Лорка, с английском — Льюиса Кэролла (обе части «Алисияны»[2]), Эдварда Лира («Книга безумной»).

Интересуется теорией интерпретации, философией искусства, отношениями между культурой и политикой.

Свернуть 

Максим Щур (род. 5 декабря 1977, Брест, Беларусь) — белорусский поэт, переводчик, эссеист. В 1994—1998 годах учился в МГЛУ. С 1998 года живёт в Чехии вблизи Праги. Автор пьесы… Развернуть 

Людміла Шчэрба (нар. 1973) — беларуская пісьменніца.

Скончыла музычную школу па класе цымбалаў, філалагічны факультэт БДУ і аспірантуру Інстытута літаратуры імя Я. Купалы НАН Беларусі. Была сябрам літаратурнага аб'яднання «Першацвет». Працавала ў часопісе «Першацвет», газеце «Сям'я», цяпер літаратурным рэдактарам у «Камсамольскай праўдзе».

Пачала пісаць вершы ў дзяцінстве. Друкавалася ў часопісах «Першацвет», «Маладосць», перыядычным друку, у т.л. газеце «Літаратура і Мастацтва». У 2016 годзе на платформе kniharnia.by электроннай кнігай выйшаў поўны варыянт яе рамана «Уладар рыбаў», напісанага яшчэ ў 2002 годзе. У 2017 годзе выйшаў раман «Урб@н.М. Адзін дзень не майго жыцця».

Удзельніца паэтычнага тэатру «Арт.С», сярод іншага ў яго праекце «Сакральная Беларусь».

Брала ўдзел у перадачах на радыё і тэлебачанні.

Свернуть 

Людміла Шчэрба (нар. 1973) — беларуская пісьменніца. Скончыла музычную школу па класе цымбалаў, філалагічны факультэт БДУ і аспірантуру Інстытута літаратуры імя Я. Купалы НАН… Развернуть 

Скончыў філалагічны факультэт БДУ (1991). Працаваў у Міністэрстве культуры і друку, у рэдакцыі часопісу «Роднае слова», намеснікам галоўнага рэдактара выдавецтва «Беларускі кнігазбор». Вёў аўтарскую праграму «Вольная студыя» на Радыё Свабода.

Cкладальнік анталогій беларускай паэзіі 20 ст. «Краса і сіла» (2003) і сусветнай паэзіі ў беларускіх перакладах «Галасы з-за небакрая» (2008).

На высокім тэксталагічным узроўні падрыхтаваў і выдаў аднатомавікі твораў Уладзіміра Жылкі (1998), Ларысы Геніюш (2000), Рыгора Крушыны (2005), Рыгора Барадуліна (2008), Алеся Салаўя (2010), Міхася Стральцова (2015). Таксама ўклаў і выдаў том эпісталярнай спадчыны Ларысы Геніюш „Каб вы ведалі” (2005), зборнік выбраных твораў Анатоля Сыса „Лён” (2006), зборнік успамінаў і карэспандэнцыі «Зоська Верас. Я помню ўсё» (1913) і некаторыя іншыя.

Свернуть 

Скончыў філалагічны факультэт БДУ (1991). Працаваў у Міністэрстве культуры і друку, у рэдакцыі часопісу «Роднае слова», намеснікам галоўнага рэдактара выдавецтва «Беларускі… Развернуть 

Виктор Жибуль (род. 3 октября 1978 в Минске) — белорусский поэт, перформер, литературовед. Пишет на белорусском языке.

Закончил филологический факультет, а затем аспирантуру Белорусского государственного университета. В 2003 году успешно защитил кандидатскую диссертацию по филологии. Активно участвовал в культурной жизни белорусской столицы в качестве перформера и члена творческого проекта «Засрали казарму», сотрудничал с известным литературным сообществом "Бум-Бам-Лит". В 2001 году во время встречи белорусских студентов-филологов с российским поэтом Дмитрием Приговым познакомился с поэтессой Верой Бурлак (псевдоним Джети), с которой они впоследствии образовали не только творческий, но и семейный тандем. Сын Виктора и Веры, Константин, также с юных лет демонстрирует поэтические способности.

С 1995 года начал выступать с публикациями в белорусских печатных изданиях (среди которых «Маладосць», «Роднае слова», «Першацвет», газеты «Культура», «Літаратура і мастацтва», «Літаратурная Беларусь», «Дзеяслоў» и др.).

Является победителем минского городского поэтического конкурса “Родны горад” (1994), лауреатом премии “Залаты апостраф” в номинации «Поэзия», многократным победителем различных слэм-фестивалей. Член Союза белорусских писателей.

Один из наиболее известных белорусских поэтов-авангардистов новой генерации, сочетающий экспериментальный подход с оригинальным юмором. В своем творчестве он пробует не только играть со словом, но и комбинировать химические, биологические, математические и физические понятия, воспевать урбанистические реалии и экзистенциальные проблемы. Кроме того, он давно и продуктивно работает в жанре палиндрома.

Как считает литературный критик Леонид Голубович, стихи В. Жибуля неординарные, из серии «из ряда вон», да и сам он человек одарённый и универсальный. По мнению британского литературоведа А. МакМиллина, некоторые произведения В. Жибуля отличаются весьма милой детскостью, особенно те, которые отсылают читателя к городскому фольклору и “страшилкам”, только в мягком ироничном ключе. Несмотря на то, что поэта нередко упрекают в чрезмерном пристрастии к стёбу, член белорусского ПЕН-центра Михась Скобла, в свою очередь, подчеркивает, что «поэт любит поизвращаться, но делает это талантливо, а его фантасмагории воспринимаются как своеобразный реализм нашего безумного времени»].

Виктор Жибуль участвовал в международных проектах: "Art-Lit-Akt" (Беларусь-Швеция, 1999), «1984» (Беларусь-Латвия, 2000), «Вечер молодых поэтов Беларуси» (Москва, 2001), «Сувязьразрыў» (Беларусь-Украина, 2004), “Порядок слов” (Минск, 2006, 2007), “Дни белорусской культуры в Польше” (Вроцлав, 2007), “Месяц авторского чтения” (Чехия, Брно, 2007) и других.

Стихи переводились на английский, болгарский, латышский, литовский, немецкий, польский, русский, украинский, чешский языки.

Свернуть 

Виктор Жибуль (род. 3 октября 1978 в Минске) — белорусский поэт, перформер, литературовед. Пишет на белорусском языке. Закончил филологический факультет, а затем аспирантуру… Развернуть